تسلیت شهادت

⚫️ شهادت امام الرئوف، غریب الغربا حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) تسلیت باد.

 اشعاری در مدح امام رضا علیه السلام: 

«آشناى غریبان»

کاش یک شب باز مهمان دو چشمت می‌شدم
ریزه خوار مشرق خوان دو چشمت می‌شدم

کـاش یک شب می‌گذشتم از فراز چشم تو
گرم گلگشـت خـراسان دو چشمت می‌شدم

کـاش یـک شب می‌سرودم گنبد زرد تو را
فارغ از دنیا، غزلخوان دو چشمت می‌شدم

کاش یک شب می‌نشستم بر ضریح چشم تو
بـاز هـم پـابـند پیمان دو چشمت می‌شدم

صحن و ایوان تو را اى کاش جارو می‌زدم
چـون کـبوترها نگهبان دو چشمت می‌شدم

ضـامن آهـوست چشمان دو شهد روشنت
کـاش آهـوى بـیابان دو چشمت می‌شدم

کاش یک شب معرفت می‌چیدم از چشمان تو
غـرق در دریاى عرفان دو چشمت می‌شدم

کـاش یک شب می‌شدم خیس نگـاه سبز تو
شـاهد اعـجاز بـاران دو چشمت می‌شدم

کاش یک شب نور می‌نوشیدم از چشمان تو
مـی‌درخشیدم، چراغان دو چشمت می‌شدم

سخت شیرین است طعم روشن چـشمان تو
کاش یک شب باز مهمان دو چشمت می‌شدم

رضا اسماعیلی

***

«بهترین انتخاب»

هـر سـحر آفتاب من مولاست

همه شب ها شهاب من مولاست
به خراسان که جز کویرى نیست

عـلـت انـتـساب من مولاست
سـینه ام دست رد زعالم خورد

آن کـه داده جواب من مولاست
از هـر آن چه به عمر دل بستم

بـهـتـرین انتخاب من مولاست
ورشـکستم به دور از این درگاه

چـون تـمام حساب من مولاست

مصطفى محدثى خراسانى

***

«بوى زیارت»

دور سـقـاخـانه مى گردد (نسیم)

دانـه مـى پـاشد کنار حوض آب
چـادرش بـوى زیـارت مى دهد

بـوى شمع نذرى و عطر و گلاب
آسـمـان چـشـم او پر مى شود

بـاز از پـرواز شـاد کـفتران
صـحـن را آهسته جارو مى کند

خـادمـى بـا دسـتهاى مهربان
مـى نـشـیند در کنار خیس آب

مـثـل یـک گـل سایه فواره ها
چون نسیمى شاد مى خواند (نسیم)

آمـدم مـهـمـانـى تو یا رضا!

مهرى ماهوتى

***
«دروازه‌ی بهشت»

تاریخ نقل کرده بنابر روایتی
چشم غزال های جهان را ضمانتی

بابُ المراد هستی و دروازه ی بهشت
یعنی که چند ثانیه قبل از شهادتی

وقتی سکوت می کنی آغاز شورشی ست
انگار مکث های میان تلاوتی

حالم شده ست پیرزن گوشه ی حرم
انگشتری فروخته دنبال حاجتی

وا کرده سفره های دلش را برای تو
جویای حالتان شده: خوبی؟ سلامتی؟

دستم به ارتفاع هتل ها نمی رسد
مولا منم مسافر تنهای پا پتی

حالا بگو به شاعر یک لا قبای خود
امسال هم به خواندن این شعر دعوتی

محمدتقی عزیزیان

***

«محرم همگان»

خــســتـه از راه کــنــار مـادر

تــوى مــ اشــیـن پــدر خوابیدم
پــلــکـهــایــم کـه به هم افتادند

خــواب یــک صـحـن کـبوتر دیدم
صـبـح، وقـتـى کـه دو چشمم وا شد

شـادمـان مـثـل گـلـى خـنـدیـدم
آخـر از پــنــجــره پـشت اتـاق

گــنــبــد زرد (رضــا) را دیـدم
دل مــن مــثــل کـبـوتـر پر زد

رفــت بــر شــانـه گلدسته نشست
اشـک در چـشـمــه چشمم جوشیـد

بـغـضـم آیـیـنـه شـد امـا نشکست
پـدر آمـاده شـد از مـن پـرسـیـد:

دوسـت دارى که تـو را هـم بـبـرم؟
گـفـتم: آرى ، ولـى آن جا چه کـنـم

مــادرم گـفـت: زیـارت پـســرم.
گــرچـه زود آمـده بـودیـم ولــى

در حـرم جــاى دل مـن کـم بــود
هـر کـسى بـا او چـیـزى مـى گفت

گـویـیا بـا هـمـه کـس مـحرم بود
هـر کجـا رفـتـیـم آن جـا پـر بود

پــر ز نـجــواى دل و دسـت دعـا
یــک طـرف قـصـه پـر غـصه درد

یـک طـرف ذکـر (غـریـب الـغربا)
در رواق حـــرم پـــر نـــورش

کـاش دسـت دل مـن رو مــى شـد
مـى شـدم مـن، آن آهـوى غـریـب

بـاز او (ضـامـن آهـو) مــى شـد

جواد محقق

***
گنبدت از هر کجای شهر سوسو می کند

دست هر آشفته ای را پیش تو رو می کند

در لباس خادمان مهربانت، آفتاب

صبح ها، صحن حرم را آب و جارو می کند

ماه هر شب کنج بست “شیخ حر عاملی”

یاد معصومیت آن بچه آهو می کند

یاد معصومیت آن بچه آهو …یاد تو

کوچه های شهر را لبریز “یا هو ” می کند

باد، هم مثل نگهبان درت… بدو ورود

غصه را از شانه های خسته، پارو می کند

عطر نابی می وزد از کوچه باغ مرقدت

هر که می آید حرم … این عطر را بو می کند

..

…خادمی می گفت که… آقا به وقت بدرقه

دست زائر را پر از گل های شب بو می کند

مریم سقلاطونی