شاعر که می‌شوم دلم آرام می‌شود

“شاعر که می‌شوم دلم آرام می‌شود”

این کتاب در بخش‌های غزل‌ها، رباعی‌ها، ترکیب بند و مثنوی تقسیم می‌شود.

در بخش غزل‌ها می‌خوانیم: رشته رشته سکوت سردی را دور تنهاییم کشید و گذشت، بانگ اذان نسیم شد و قصه پا گرفت، تازه فهمیده‌ام چرا رفتی، ای وسعت نگاه تو دریایی، تنها غم این آسمان را عشق می‌فهمد، می‌دانم عاقبت کسی از راه می‌رسد، آمدی ای طلع کوثرها با تو آغاز شد ترانه، دنیا هنوز مست و پریشان چشم توست، وقتی که موج می‌شکند در نگاه تو، باران که می‌شوی دلت آیینه می‌شود.

در بخش رباعی‌ها هم آمده است: ام ابیها، صدای زهرا، آیینه کوثر، شبیه مادر، نور احمدی، آلاله پرپر، مرثیه اشک، عطش، غربت در آسمان، قاری نور، روزی که بیاید، آسمان، گمشده، شهید، تاوان، بهار داغ، می فهمیم، شکوه باران، خاطره ابر، چهار پاره را می‌خوانیم.

مختصری از اشعار کتاب:

خدا نوشت تو را تا شبی غزل بشوی

برای تلخی کام جهان عسل بشوی.

خدا نوشت تو را آنقدر تماشایی

که بین خلق زمین و زمان مَثل بشوی.

سرود نام تو را در کمال زیبایی

که شاه بیت‌ترین شعر از ازل بشوی.

اراده کرد خدا تا پناه دین باشی

برای از نفس افتاده‌ها بغل بشوی.

برای ما که گرفتار درد بن بستیم

تو واسطه شوی آقا، تو راه حل بشوی!

تو آفریده شدی صاحب الزّمان باشی