رباعی‌هایی تقدیم به روح پرفتوح حبیب الله چایچیان(حسان)

به نام خدا

رباعی‌هایی تقدیم به روح پرفتوح حبیب الله چایچیان(حسان)، شاعری که شعر آیینی اش مُهر تایید علامه امینی – مولف الغدیر – را بر پیشانی دارد

رضا اسماعیلی از شاعران کشورمان رباعی‌هایی را به روح استاد حبیب الله چایچیان(حسان)، تقدیم کرد.

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، رضا اسماعیلی از شاعران کشورمان رباعی‌هایی را به روح استاد حبیب الله چایچیان(حسان)، شاعری که شعر آیینی اش مُهر تایید علامه امینی – مولف الغدیر – را بر پیشانی دارد، تقدیم کرد:
۱
بر لب سخن امیر دارد، آری
یک لهجه دلپذیر دارد، آری
سیمای علی به قاب روحش پیداست
در سینه اش “الغدیر” دارد، آری

۲
در حنجره اش، نوای جان دارد او
سرخ است و خبر ز ناگهان دارد او
یک عمر ز داغ کربلا می سوزد
هفتاد و دو شعله بر زبان دارد او

۳
سبز است و هوای باغ در دل دارد
در ظلمت شب، چراغ در دل دارد
او حنجره ی بریده ی عاشوراست
هفتاد و دو فصل داغ، در دل دارد

۴
در حنجره اش، چه شور و شینی دارد
بر گردن خود ز عشق، دینی دارد
این دل شده راوی قیام خون است
در سینه حماسه ی حسینی دارد

۵
این دل شده، پیر مکتب عرفان استت
مست از می ناب کوثر قرآن است
گلبوست لبش ز آیه ی «بسم الله»
در حنجره اش، حقیقت ایمان است

۶
بر روی لبش، همیشه ذکر «یا هو» ست
روحش ز تبسم «هُوَالله» گلبوست
از باغ گل محـــــمدی می آیـــــــد
این دل شده، قبله ای ندارد جز دوست

۷
این مرد که از قبیله ی سلمان است
در دست دلش صحیفه ی عرفان است
شیخی ست که شبچراغ در کف دارد
او آینه دار فطــــــرت انسان است

۸
هم قبله و هم قبیله “دعبل” بود
شاعر نه فقط، که عارفی واصل بود
مفهوم غزل تبسم “جاءالحق”
تفسیر کلام “زهق الباطل” بود