سالهای بنفش

“سالهای بنفش”

شخصیت های اصلی رمان سالهای بنفش چهار نفرند: علی‏ میرزایی، سید رسول، سرگروهبان عابدی و شیرین محمدی. علی پسر پیشه‏ور(خیاطی) اهل گرگان که در آغاز داستان با خانواده‏اش در ترکمن صحرا زندگی می‏کند و به مدرسه‏ می‏رود، هم درس می‏خواند و هم در کارهای پدر در دکان و هم‏ در کارهای مادر، در خانه کمک می‏کند. این پسربچه که از قضایای اجتماعی- سیاسی بی‏خبر است و ایام فراغت خود را با دوستش«حاجی نظر» به بازی و ماهیگیری می‏گذراند، به‏ راهنمایی روحانی مبارز و جوانی در راه مبارزه می‏افتد و سپس به‏ تهران می‏آید، به دانشگاه می‏رود و به زندان می‏افتد و شکنجه‏ می‏شود. سید رسول سالهاست درگیر مبارزه‏های دینی و اجتماعی است و با کارهای خود ساواک را به ستوه آورده‏ است. او را دستگیر کرده، به ترکمن صحرا تبعید کرده‏اند. گروهبان عابدی او را این‏طور می‏بیند:”آخوند جوانی را به اینجا تبعید کرده‏اند که خیلی خطرناک‏ است. باید چند سالی اینجا بماند”.
“سالهای بنفش” با نگاه به دوران قبل از انقلاب اسلامی در محدوده زمانی ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۶ ، به مبارزات گروه های سیاسی با رژیم طاغوت پرداخته و درانعکاس داستانی آنچه در آن دوره گذشته ، کوشش کرده است