پیرزن و دزدها

.

“پیرزن و دزدها”

“مجموعه حاضر حاوی داستان‌هایی کوتاه با این عنوان‌هاست: «باد و شیهه اسب سیاه»، «مورچه‌های بالدار»، «پیرزن و دزدها»، «کلبه شوم»، «سحر با باد می‌گفتم»، «دزد»، «مادربزرگ» و «شبِ نیمه ماه». در داستان «پیرزن و دزدها» آمده است: پیرزنی در روستایی به تنهایی زندگی می‌کرد. او یک الاغ و یک بز داشت. روزی هشت نفر دزد روی پشت‌بام او نقشه سرقت گاو نداشته‌اش را کشیدند. آن شب، شب سال تحویل بود و دزدها با برنامه‌ریزی قبلی وارد عمل شده بودند. پیرزن که از وجود دزدها آگاه بود، با تلاش بسیار شعری سرود و با صدای بلند آن را خواند. مضمون شعر این بود که دزدها هشت نفرند و ما جمعاً نه نفریم و می‌توانیم آنها را به دام بیندازیم. بعد از شنیدن شعر و تصور اینکه پیرزن هشت مهمان در خانه دارد دزدها گریختند. پس از آن شب بود که داستان پیرزن و دزدها بر سر زبان‌ها افتاد و با روایت‌های مختلف نقل شد.”