آثار شبه‌ادبی ضعیف بازار ادبیات دینی را پر کرده‌اند/ «به‌نشر» از آستان قدس یارانه نمی‌گیرد

معاون تولید انتشارات «به‌نشر» می‌گوید: «به‌نشر» به کُر وصل نیست و یک ناشر کاملا خودگردان هست. تولیدات و تمام هزینه‌ها از محل فروش آثار تأمین می‌شود و این‌طور نیست که از آستان قدس یارانه بگیرد.

سیداحمد میرزاده، معاون تولید انتشارات «به‌نشر» (وابسته به آستان قدس رضوی)، به بهانه رویکرد جدید این نشر در تولید آثار دینی مهمان خبرگزاری فارس بود. از تولید آثار و گستره مخاطبان این نشر تا اهداف و برنامه‌هایی که برای این نشر دارند، سخن گفته شد.

در بخش‌هایی با توجه به ماموریت «به‌نشر» از ادبیات دینی و لوازم تولید آن نیز سخن گفته شد که می‌تواند به عنوان یک چراغ سبز برای نویسندگان و علاقه‌مندان به این گونه تلقی شود تا بتوانند با خیال آسوده آثار خود را به این نشر بسپارند و در مسیر تولید قرار بگیرد.

مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.

*گستره مخاطبان «به‌نشر» جهان اسلام است

فارس: در اولین مواجهه با آثار به‌نشر این سوال ایجاد می‌شود که آثار این نشر برای عرضه و فروش در فروشگاه‌های آستان قدس در اطراف حرم رضوی تولید می‌شود یا فروش در سراسر کشور و مخاطبان غیرزائر نیز مدنظر است؟ هرچند شاید این سوال را باید از مدیرعامل یا معاون بازرگانی پرسید، اما شما به عنوان معاون تولید بد نیست به این سوال پاسخ دهید؛ چرا که تولید مرحله پیش از فروش و توزیع است و باید دید شما نیز چنین ذهنیتی برای آثاری که تولید می‌کنید دارید؟ چون ممکن است در راس هرم آستان قدس این تصور وجود داشته باشد که به‌نشر بخش فرهنگی آستان است و برای زائران و مجاوران خوراک فرهنگی تولید می‌کند، آیا این تصور درستی است؟

گستره مخاطبان به‌نشر در واقع سرتاسر کشور را در برمی‌گیرد و به شکلی که در اساسنامه شرکت هم گفته شده محدوده جهان اسلام است. با توجه تقسیم‌بندی که از ماموریت سازمان‌های فرهنگی آستان قدس شده معاونت تبلیغات و ارتباطات اسلامی حیطه ماموریتش حلقه اطراف حرم و زائرانی که مراجعه می‌کنند است و بخش فرهنگی آستان قدس رضوی در اصل خارج از این محدوده است. این چیزی است که به عنوان هدف بلند مدت به‌نشر در نظر گرفته شده تا به آن برسد و اینکه توانسته پوشش بدهد یا نه بحث دیگری است.

البته طبیعی است که با توجه به فروشگاه‌های به‌نشر در اطراف حرم که بخش قابل توجهی از مخاطبان آن زائران حرم رضوی هستند، این مخاطب به عنوان مخاطب خاص در نظر گرفته می‌شود، ولی طوری نیست که محدود به همین شود. کما اینکه به این شکل نیست که عمده آثار تولیدی ما فقط برای زوار تهیه شده باشد اتفاقا بخشی که با محوریت فرهنگ زیارت در به‌نشر تولید شده در حدود ۱۰ دصد آثار به‌نشر است.

*به‌نشر فاقد هویت موضوعی بوده است

فارس: اما این میزان برجسته‌تر از دیگر آثار این نشر است؛ یعنی وقتی حرف از به‌نشر می‌شود، این بخش در ذهن مخاطب تداعی می‌‌شود. مخاطب نمی‌داند که به‌نشر ممکن است آثاری داشته باشد که ارتباطی با زیارت ندارد و برای غیر ایام زیارت نیز می‌تواند به به‌نشر مراجعه کند.

فکر می‌کنم اگر چنین تصوری درباره تولیدات به‌نشر در اذهان عمومی هست، بخشی از آن به پیشینه تولیدات این نشر باز می‌گردد. از این منظر که به‌نشر فاقد هویت موضوعی بوده؛ به این معنا که از مجموع متوسط ۳۰۰ عنوان کتاب تولیدی در سال، در تمام موضوعات بود که در حدود ۳۰ موضوع ما پذیرش اثر داشتیم و منتشر می‌کردیم. در شرایطی که شما در همه موضوعات کتاب دارید در ذهن مخاطب به یک موضوع خاص شناخته نمی‌شوید و وقتی ذهن با نام انتشارات آستان قدس روبه‌رو می‌شود این تصور ایجاد می‌شود که عمده کتاب‌های به‌نشر در زمینه زیارت و حواشی آن است.

البته اگر از مخاطب بخواهیم چند اثر در این زمینه معرفی کند، همانطور که نمی‌تواند از آثار داستانی به‌نشر نام ببرد از آثار مرتبط با زیارت و غیره نیز نمی‌تواند چند اثر نام ببرد. این تصور ناشی از نام به‌نشر است و اینکه به‌نشر در گذشته هویتی موضوعی نداشته است. اما در سال‌های اخیر محدوده موضوعات خود را روی سه محور اصلی متمرکز کردیم. معارف اسلامی، ارزش‌های نظام ولایی و سبک زندگی ایرانی اسلامی سه محور اصلی است که فقط روی آن‌ها تمرکز کرده‌ایم و امیدواریم تولیداتمان به قدری برسد که این تصویر در اذهان اصلاح شود.

*تذکر رهبر انقلاب درباره برخی آثار به‌نشر

فارس: چه تضمینی وجود دارد که این برنامه با تغییر در ساختار مدیریتی کنار گذاشته نشود و دوباره همان رویکرد سابق ادامه پیدا نکند؟

تصور می‌کنم این اتفاق نمی‌افتد؛ چون به‌نشر مسیر خود را پیدا کرده و تذکر رهبر انقلاب هم بر این که بعضی کارهای به‌نشر ارتباطی با مجموعه آستان قدس نداشته و به خصوص تاکیداتی که تولیت جدید مبنی بر اینکه به‌نشر و دیگر ناشران آستان قدس باید ناشر آثار معارف اسلامی باشند، به همین خاطر به نظرم بازگشت به گذشته اتفاق نمی‌افتد.

*

بیش از ۱۰ ناشر در آستان قدس مجوز فعالیت دارند

فارس: «ناشران آستان قدس»؟ مگر آستان چند ناشر دارد؟

دقیق مطلع نیستم ولی فکر می‌کنم بیش از ۱۰ ناشر در آستان قدس مجوز نشر دارند.

فارس: فعال هستند یا فقط مجور نشر دارند؟

بعضی از آنها فعال هستند؛ مثل بنیاد پژوهش‌های اسلامی یا معاونت تبلیغات اسلامی آستان و برخی نیز نیمه‌فعال هستند که گاهی آثاری منتشر می‌کنند.

فارس: این تعدد ناشران در آستان قدس از کجا نشات می‌گیرد؟

مهم‌ترین دلیل آن این است که ناشر اصلی آستان که «به‌نشر» باشد نتوانسته نیاز موسسات فرهنگی آستان را برطرف کند. اگر سایر موسسات تولیداتی داشتند که می‌خواستند به به‌نشر بسپارند، ساز و کار موجود در به‌نشر اثر مطلوب آنها را فراهم نمی‌کرد و این سبب شده که خودشان به سمت تولید بروند و خودشان مستقل دست به انتشار بزنند.

*ادبیات دینی رویکرد جدید به‌نشر است

فارس: گستره جهان اسلام، پوششی است که قرار است آثار به‌نشر داشته باشد و خب شاید هنوز به این هدف نرسیده باشد. شما به عنوان معاون تولید به‌نشر متناسب با این ماموریت چه فعالیتی داشته‌اید؟

مهم‌ترین رویکرد جدید به‌نشر، تغییر رویکرد محتوایی است. به این معنا که موضوعات را محدود کردیم و یک زمینه خاص را به عنوان یک کار خاص شناسایی کردیم و مدیرعامل به‌نشر نیز روی آن تاکید دارند، مبحث «ادبیات دینی» است. تعبیر ادبیات دینی گاهی در ذهن‌ها اشتباه برداشت می‌شود؛ در حالی که ادبیات دینی یک ترکیب است که باید به هر دو جز آن توجه شود.

یک بخش آن ادبیات و ادبیت است و قرار نیست صرفا ناشر آثار دینی باشیم، بلکه می‌خواهیم ناشر آثار ادبی دینی باشیم. ادبیات یعنی هنر زبانی لذت‌بخشی که معطوف به تخیل و … است. یعنی اگر رمانی بیرون دادیم کسی که فقط با معیارهای رمان آن را بررسی می‌کند آن را قبول داشته باشد. طبعا در این محدوده بازنویسی‌ها و آثار تکراری در محدوده این واژه نمی‌گنجند.

*صرف آوردن نام حضرات معصومین اثر را دینی نمی‌کند!

بخش دوم هم که مهم است و به آن نیز کم‌توجهی می‌شود، همین عبارت دینی است. وقتی می‌گوییم یک اثر ادبی دینی مرادمان صرفا این نیست که مجموعه‌ای از نشانه‌های مستقیم دینی داشته باشند یا اسمی از حضرات معصومین داشته باشند یا نامی از نماز و روزه و دیگر اعمال دینی در آن آمده باشد. ممکن است اثری خلق شود و همه این‌ها نیز در آن باشد ولی اثر ضددینی باشد. شما یک اشتباه کوچک در انتقال یک مطلب کنید، ممکن است یک خرافه را به جای یک امر دینی ترویج بدهید. حتی ممکن است هیچ امر خرافی و غیردینی را نیز در اثرتان نیاورده باشید، ولی در رساندن آن مطلب موفق نبوده باشید و به همین خاطر اثرتان خلاف ارزش‌های دینی باشد.

مبحث ادبیات دینی بسیار دشوار است، اولا که وضعیت خوبی در کشور ما ندارد. ما چند سال پیش در بررسی آثار دینی کودک و نوجوان به آثار عجیب و غریبی رسیدیم که نشان می‌دهد این حوزه وضعیت خوبی ندارد. در بررسی‌ها به این نتیجه رسیدیم که خیلی از آثار منبعی غیر از آثار قبلی نویسنده ندارد و همان را برداشته و با یک تغییر و بازنویسی به عنوان اثر جدید ارائه کرده است.

*بازاری پر از آثار شبه‌ادبی ضعیف!

بازار پر از آثار شبه‌ادبی ضعیف است که جا را برای آثار خوب تنگ کرده‌اند. این سبب می‌شود که نسبت به این گونه بی‌مهری شود. حتی در جوایزی که رنگ و بوی دینی دارد این مسئله دیده می‌شود و همین که اثری با درونمایه‌های دینی می‌رسد با نگاه مثبتی به آن نگریسته نمی‌شود و با پیش‌داوری سراغ آنها می‌روند. این پیش‌داوری از کجا می‌آید از آنجا که این آثار به سفارش نوشته شده و محصول ذوق نویسنده نیست و کوششی نیست.

در داوری جایزه‌ای شرکت کرده بودم؛ مجموعه شعری که درونمایه دینی داشت با همین استدلال کنار گذاشته شد. هرچند از یک سو این استدلال غلط نیست و سفارش نهادها بوده و نویسنده با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کرده که سبب شده اثر عمق لازم را نداشته باشد.

مرزهای تخیل و خیالبافی در اثر دینی کجاست؟ این مرز باریکی است که اگر بی‌دقتی شود نگرانی برخی علما را در پی دارد. حتی خود منابع همیشه در دسترس نویسندگان نیست و استفاده از آنها کار هر کسی نیست. حتی کار تصویرگری این کتاب‌ها راحت نیست و وظیفه نهادهایی مانند به‌نشر این است که مشوق باشند و نه سفارش دهنده، موانع را بردارند تا نویسندگان بتوانند کار جوششی عمیق خلق کنند.

ما برنامه‌ای در رویکرد جدیدمان تعریف کردیم. این برنامه، چندین ضلع دارد که همین مبحث ادبیات دینی است. در یک قسمت شورایی علمی تشکیل می‌دهیم تا با نخبگان ارتباط برقرار کنیم و موضوعات و ریزموضوعات را استخراج کنیم؛ گاهی نویسنده‌ای می‌گوید می‌خواهم درباره زیارت امام رضا (ع) بنویسم، خب دو یا سه‌تا کار درباره زیارت امام رضا (ع) نوشت، بالاخره تمام می‌شود! برای این آثار نیاز به ریزموضوعاتی داریم که بتوانیم به نویسندگان پیشنهاد دهیم.

گاهی نویسنده حین نوشتن با مسائلی مواجه می‌شود که باید برای آنها راهکار داشته باشیم. برای مثال در یک داستان رئال دینی یک فرشته چه نقشی می‌تواند داشته باشد؟ ورود عناصری مانند شیطان یا فرشته که ما به آنها اعتقاد داریم و عین واقع‌گرایی است، چطور امکان‌پذیر می‌شوند؟ مثلا شخصیت‌پردازی یکی دیگر از نقاط حساس است که آیا می‌توان در یک رمان شخصیت‌پردازی یک معصوم را در رمان داشته باشیم؟ یکی از حضرات معصومین در قبال اتفاقات داخل رمان چه واکنشی دارند و اینجا نحوه برخورد ما چگونه است؟

سلسله نشست‌هایی با موضوع ادبیات دینی برگزار کردیم که حدود ۹ جلسه از آن برگزار شده و کارشناسان در آن حضور پیدا کرده و نظراتشان را مطرح می‌کنند.

ضلع دیگر این برنامه تهیه متون برای نویسنده‌ها است. بر اساس آن بازنویسی متون کلاسیک شیعه را در دستور کار قرار دادیم تا به صورت متون آسان‌خوان بتوانند از آنها استفاده کنند. ضلع دیگر این برنامه مبحث پرورش نیرو برای آینده این گونه ادبی است که در مشهد سعید تشکری و در تهران ناصر نادری و وجیهه سامانی این جلسات را برگزار می‌کنند. در مجموع ۳۰۰ عنوان اثر در دست داریم که برای کودکان و نوجوانان و بزرگسالان منتشر خواهد شد.

یک ضلع دیگر این کار تشکیل انجمنی از ناشرانی است که در زمینه آثار دینی فعالیت می‌کنند و این کار برای هم‌افزایی میان این ناشران در دست اقدام است. یک مبحث دیگر که ضلع دیگر کار است که از شهریور به خروجی می‌رسد، فصلنامه ادبیات کودک و نوجوان است. طراحی جشنواره‌ای برای معرفی بهترین آثار دینی دیگر برنامه‌ای است که ما تدوین کرده‌ایم.

فارس: مگر کتاب سال رضوی این کارکرد را ندارد؟

این جایزه فقط کتاب‌های رضوی سال را معرفی می‌کند و محدودیتی بر ادبیات بودن آثار ندارد و کتاب پژوهشی و … نیز در این جایزه معرفی می‌شود که فقط در موضوع امام رضا (ع) است، ولی این جشنواره‌ای که اشاره کردم در حوزه دینی است.

*پوشش به جهان اسلام با هدف ترویج فرهنگ تشیع

فارس: این مقدمه‌ای که شما گفتید باید به جواب سوال ما برسد. اینکه شناخت شما برای پوشش دادن به گستره جهان اسلام از کجا نشات گرفته و چه برنامه‌ای برای تحقق آن دارید؟

وقتی حرف از گستره جهان اسلام زده می‌شود به هر حال به عنوان نهاد وابسته به آستان قدس رضوی هدف نهایی ما گسترش و ترویج فرهنگ تشیع است. با رویکرد تقریبی اما گسترش فرهنگ تشیع و آموزه‌های حضرت رضا (ع) در دستور کار است. این برنامه هم با توجه به سخن حضرت رضا (ع) است که فرمودند: «اگر زیبایی‌های کلام ما را به مردم برسانند آنها از ما پیروی می‌کنند»، در این برنامه هم با همین هدف حرکت خواهیم کرد.

بر اساس نیازهایی که از کشورهای اسلامی جمع‌آوری شده و بخشی از آن از طریق واحدهای آستان و ارتباط با زائران کشورهای دیگر و بخشی نیز از طریق پژوهش‌های صورت گرفته این شناسایی به دست آمده و حتی ما ناشرانی در کشورهای مسلمان جهان شناسایی و ارتباط برقرار کردیم تا بتوانیم ترجمه و توزیع آثارمان را آغاز کنیم.

این برنامه جدی ما است که آثار متناسب با نیاز مخاطب غیرایرانی تولید شود و نمی‌خواهیم فقط اثری تولید کنیم و با ترجمه آن را عرضه کنیم، بلکه می‌خواهیم با توجه به سلیقه و نیاز مخاطب دست به تولید و توزیع آثارمان در کشورهای اسلامی بزنیم.

*تصور غلط درباره آثار دینی وجود دارد

فارس: علت اینکه آثار دینی کمرنگ است، بی‌توجهی فعالان این حوزه نیست؟ این که این وجه از ادبیات کمرنگ است به خاطر بی‌توجهی نهادها و افراد است و از حیطه سفارشی‌نویسی فراتر نرفته است.

یک تصور غلط در اذهان وجود دارد که در ذهن نویسنده‌ها نیز هست و آن این است که این نوع آثار، خلاق نیست. اگر اثری صد در صد برگرفته از ذهن باشد خلاق است ولی اگر بخشی از اثری از تاریخ اسلام گرفته شده باشد آن اثر از دایره خلاق بودن بیرون می‌رود. در حالی که اگر به آثار کاملا خلاق مراجعه کنیم می‌بینیم که آنها نیز صد درصد از تخیل نویسنده بیرون نیامده است و بخشی را از حقیقت اطرافیان خود وام گرفته است. در آثار دینی هم به همین شکل برخورد می‌شود که بخشی را از حقیقت و بخشی را تخیل نویسنده شکل می‌دهد.

نکته دیگر که این نوع آثار جدی گرفته نشدند، این بود که آثار بسیار زیاد و ضعیف با درونمایه دینی تولید شد. پر شدن بازار از آثار ضعیف به این دیدگاه دامن زد و سبب شد نویسنده‌ها به سمت آثار دیگر گرایش پیدا کنند. حتی سختگیری‌ها روی این آثار به‌قدری است که نویسنده ترجیح می‌دهد کار غیردینی بنویسد یعن علاوه بر ممیزی ارشاد، خود ناشر هم دست به ممیزی می‌زند و اگر کمی موضوع حساس باشد برخی علما و چهره‌ها واکنش نشان می‌دهند. علاوه بر این، نوشتن از یک موضوع دینی کار سختی است و نویسنده باید برای یک اثر مدت‌ها پژوهش کند تا محتوایی را آماده کند.

با وجود این سختی‌ها می‌بینیم که خروجی کار نویسنده با پیش‌داوری مواجه می‌شود و در کنار آثار ضعیف بازاری قرار می‌گیرد. همه این‌ها سبب می‌شود که انگیزه نویسنده در نوشتن چنین آثاری کم شود و ماموریت جایی مانند «به‌نشر» این است که این موانع را از سر راه بردارد.

*هر جایزه متنسب به امام رضا (ع) باید چتر گسترده‌ای داشته باشد

فارس: وقتی حرف از دین می‌شود روشنفکرها که خودشان را کنار می‌کشند و حتی با زدن دین و نمادهای دینی کسب اعتبار می‌کنند. می‌ماند مذهبی‌ها که خب برداشت‌ها متفاوت است، ولی وقتی حرف از جایزه ادبی دینی زده می‌شود، تصور قبیله‌گرایی تقویت می‌شود؛ چون یک نویسنده وقتی متوجه می‌شود جایزه‌ای با این عنوان توسط افرادی در حال برگزاری است با خود می‌گوید من در بین این گروه جایی ندارم و احتمالا اثرم بررسی نمی‌شود. به طور روشن می‌خواهم بگویم آیا در اجرای این جایزه می‌خواهید این تصور رایج را از بین ببرید یا بر همان سیاق قبلی فعالیت کنید؟ یعنی بدون توجه به نویسنده و سابقه اجتماعی‌اش و ناشر، اثر را بررسی کنید یا اینکه برای رسیدن به هدف پرورش ادبیات دینی چنین مرزبندی‌ها و خط‌کشی‌هایی ندارید؟

به هر حال هر جایزه و جشنواره‌ای که وابسته به حضرت رضا (ع) است باید متناسب با همان نگاه کریمانه و رئوفانه امام رضا (ع) باشد و چتر گسترده‌ای داشته باشد. لذا طبیعتا اصلی‌ترین موضوع در این بحث همخوانی با آموزه‌ها و معارف حضرت رضا (ع) باشد و در راستای ترویج همان آموزه‌ها باشد.

ما تاکید داریم که تلاشمان برای افزایش کیفیت ادبیات دینی باشد. مسئله‌ای که وجود دارد این است که در خلال آثاری که ظاهر دینی دارند گاهی ممکن است آثاری وجود داشته باشد که برخلاف ظاهرش حرف دیگری می‌زند. در این صورت چنین جشنواره‌ای باید به این قسمت توجه کند.

*مقوله دین بی‌در و پیکر نیست که هر برداشتی را دین بنامیم

فارس: هرچند برداشت از دین متفاوت است، اما ممکن است موضوعی از نظر شما غیردینی خوانده شود ولی از نظر فرد دیگری کاملا دینی فهم شود. برای این اختلاف قرائت‌ها و برداشت‌ها از یک مسئله چه تدبیری دارید تا تبدیل به برخورد سیاسی و قبیله‌ای نشود؟

این مقوله قرائت‌های دینی است و اینطور نیست که برداشت از دین سیال باشد. از طریق مراجع و علما نگاه‌های دینی تبیین شده است. دین آن‌قدر بی‌در و پیکر نیست که هرکس فهمی داشته باشد و اسمش را بگذارد «دین»!

از طرف دیگر در کاری که می‌خواهیم انجام دهیم ممکن است انواع و اقسام تفسیرها و برداشت‌ها از آن صورت بگیرد. همیشه همینطور بوده که بیشترین چیزی که مدنظر است کیفیت آثار است.

*به‌نشر به کُر وصل نیست و کاملا خودگردان است

فارس: تصوری وجود دارد که «به‌نشر» به کُر وصل است که آن هم موقوفات آستان حضرت رضا (ع) است. یعنی حتی نویسنده‌ها در برشمردن آثارشان وقتی به ناشرانی از این دست می‌رسند طوری می‌گویند که انگار اثر قابل توجهی نیست و می‌گویند «کاری هم در به‌نشر دارم». این تصور را می‌خواهید عوض کنید و در برنامه‌تان دارید؟

اول از همه باید این نکته را اصلاح کنم که «به‌نشر» به کُر وصل نیست. یک ناشر کاملا خودگردان است و تولیدات و تمام هزینه‌ها از محل فروش آثار به دست می‌آید. اینطور نیست که از آستان قدس یارانه بگیرد و آثاری که تولید می‌کنیم، باید بفروشیم و سود آنها در چرخه تولید دوباره وارد می‌‌شود. از این حیث با ناشران خصوصی تفاوت زیادی نداریم.

*مشکلاتی که ناشران دیگر دارند ما هم داریم

فارس: ولی از نظر فروش و امکان فروش آثار شما فرق دارید!

آستان قدس یک سری امکانات اولیه در اختیار ما گذاشته و در واقع این سرمایه اولیه است، ولی قرار نیست کمکی بشود و بنا هم نیست کمک شود. لذا تمام مشکلاتی را که ناشران دیگر دارند، ما هم داریم.

اما در خصوص تلقی نویسندگان که آثار بهتر خود را به جاهای دیگر می‌دهند، ولی می‌گویند یک کار هم در «به‌نشر» داریم به این باز می‌گردد که در این عرصه یک ورود تازه‌ای داریم و تعداد آثارمان کم است و به عنوان ناشر ادبیات داستانی شناخته نمی‌شویم. برای تغییر این ذهنیت طی چند سال اخیر روی پذیرش آثار آسان‌گیری‌هایی هم داریم یعنی اگر اثری در این موضوعات به دستمان می‌رسید و نمره قبولی کسب می‌کرد، منتشر می‌کردیم و دنبال این نبودیم که حتی نمره بالایی کسب کند. طبیعتا با توجه به آثاری که منتشر شده و در دست انتشار داریم این وضعیت تغییر خواهد کرد و اگر آثار در دست انتشارمان منتشر شود به عنوان یکی از ناشرانی که به صورت جدی در رمان و ادبیات داستانی فعالیت می‌کند شناخته می‌شویم که بعد از آن سختگیری‌های کیفی ما هم بیشتر خواهد شد.

*وارد رقابت نمی‌شویم

فارس: هرچند با توضیحات شما قانع نشدم که خصوصی باشید، ولی اگر از آن بگذریم این نکات اخیر ممکن است در ذهن ناشران دیگر این ذهنیت را ایجاد کند که شما برای رقابت با آنها وارد عرصه شده‌اید. این نگاه را چطور می‌توان برطرف کرد که یک ناشر شبه‌خصوصی می‌گوید من با بدبختی باید از نویسنده، اثر بگیرم ولی به‌نشر با پرداخت دستمزد بالا به راحتی کتاب می‌گیرد و منتشر می‌کند. حتی نویسنده‌ای که با شما کار کند هیچ‌وقت دغدغه فروش ندارد، چون فروشگاه‌های دور حرم و دیگر فروشگاه‌های شما در سراسر کشور چا‌پ‌های ابتدایی کتاب او را به راحتی می‌فروشند و ناشر آستان قدس به راحتی ناشران دیگری که توان رقابت ندارند را از دور خارج می‌کند. 

اگر می‌خواستیم به فروشگاه‌های حرم تکیه کنیم شاید بهتر بود هیچ‌وقت به ادبیات داستانی ورود نمی‌کردیم؛ چون در آن فروشگاه‌ها آثار دیگر بهتر فروش می‌رود و اتفاقا این جنس کار در آن فروشگاه‌ها خیلی مخاطب ندارد. یعنی باید همان کاری که دیگر ناشران انجام می‌دهند برای فروش کارهایمان انجام دهیم.

برای اینکه این تصور پیش نیاید ما وارد موضوعات رقابتی نمی‌شویم و محدوده موضوعی خود را متمرکز کرده‌ایم و ناشران فعال در این موضوع را هم با برگزاری نشست‌هایی می‌خواهیم زمینه هم‌افزایی را فراهم کنیم. با تخصصی شدن فعالیت به‌نشر این دغدغه‌ها برطرف خواهد شد. ضمنا فضای فروشگاهی ما فقط در اختیار آثار به‌نشر نیست و آثار ناشران دیگر هم در فروشگاه‌های به‌نشر عرضه می‌شود.