ابراهیم حسن‌بیگی: آثار کودکان را با وسواس بیشتری می‌نویسم.

ابراهیم حسن‌بیگی، نویسنده گفت: شاید به لحاظ حجم تولید به نظر برسد که کار کردن در زمینه ادبیات کودک ساده تر از نوشتن یک رمان است اما نگرانی و تعهدی که پشت این ساده نوشتن است سبب شده به شخصه تلاش کرده‌ام آثار کودکان را با وسواس بیشتری بنویسم.
به گزارش «نسیم آنلاین»، ابراهیم حسن‌بیگی داستان‌نویس و مدرس داستان نویسی در برنامه تلویزیونی «شابک» در خصوص اولین تجربه نویسندگی اش گفت: اولین داستانم را در سال ۱۳۵۸ بدون اینکه چیز زیادی از داستان نویسی بدانم نوشتم که همان زمان در برخی از مجلات منتشر شد و اولین مجموعه داستانم در سال ۱۳۶۶ به انتشار رسید.
وی ادامه داد: اساس کار نوشتن مطالعه کردن است و پیشتر مطالعات بیشتری داشتم. در سال‌های پیش از انقلاب که دانش آموز بودم علاقه بسیار زیادی به کتاب داشتم و برای اینکه فرصت بیشتری برای مطالعه داشته باشم به مدرسه شبانه رفتم تا بتوانم زمان بیشتری کتاب بخوانم. داستان نویسی را که آغاز کردم بصورت تخصصی تر به کتاب خواندن و مطالعه پرداختم.
این نویسنده در ارتباط با زندگی در مناطق جنگی عنوان کرد: در سال ۶۴ بخاطر جنگ‌های داخلی که در منطقه کردستان روی می‌داد و علاقه زیاد من به نوشتن آنها به کردستان مهاجرت کردم و در زمان جنگ پنج سال در کردستان زندگی کردم و آثاری در این باره منتشر کردم.
حسن بیگی با اشاره به ادبیات کودک خاطرنشان کرد: شاید به لحاظ حجم تولید به نظر برسد که کار کردن در زمینه ادبیات کودک ساده‌تر از نوشتن یک رمان است اما نگرانی و تعهدی که پشت این ساده نوشتن قرار دارد نویسنده را گاهی اذیت می‌کند و من به شخصه تلاش کرده‌ام آثار کودکان را با وسواس بیشتری بنویسم.
گفتنی است معرفی و متن خوانی کتاب «سال های بنفش» نوشته ابراهیم حسن بیگی بخش دیگری از برنامه شابک بود.