ایران در سوگ دریادلان

دریادلان وقتی بار سفر بستید یک دریا نگاه پشت سرتان بود.
اما در میانه ی راه، آسمانی شدید و آب که مهریه مادر بود تطهیر کرد شما را و به مهمانی خدا برد و نگاه ما هم پر از شعله های آتش فروکش نکرد، آنقدر سوخت تا اشک دیدگان داغ و سوزان بر گونه ها جاری شد.
کنار دریا نیستیم اما لهیب گرما تا میان قلبهایمان کشیده شد.
دستمان را بگیرید شما مهمانان خاص مادر هستید. متبرک شده اید. نیم نگاهی هم به این سوی آب به ما که غرق اشک و ماتم در ساحل غم ایستاده ایم بیندازید.
دریادلان سلام ما را به شهیدان برسانید.

“متنی از اصغر استاد حسن معمار”