باور “ما می‌توانیم” هنوز در فرهنگ ریشه ندوانده است/ دست خالی مجلس و دولت پس از بیانیه گام دوم

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، انقلاب اسلامی در حالی چهلمین سالگرد پیروزی خود را پشت‌سر گذاشت و قدم به دهه‌ پنجم حیات خود نهاد که اگرچه دشمنان گمان‌های باطلی در سر داشتند، اما دوستانش در سراسر جهان، امیدوارانه آن را در گذر از چالش‌ها و به‌دست آوردن پیشرفت‌های خیره‌کننده، همواره سربلند دیده‌اند. در چنین نقطه عطفی، رهبر انقلاب با صدور «بیانیه‌ گام دوم انقلاب» و برای ادامه‌ این راه روشن، به تبیین دستاوردهای شگرف چهار دهه گذشته پرداخته و توصیه‌هایی اساسی به‌منظور «جهاد بزرگ برای ساختن ایران اسلامی بزرگ» ارائه فرموده‌اند.

با توجه به اهمیت این بیانیه و لزوم تبدیل این بیانیه از گفتار به یک گفتمان و الگوی اجرایی، سومین نشست از سلسه نشست‌های «راهکارهای اجرایی بیانیه گام دوم در حوزه فرهنگ و هنر» با حضور محسن پرویز نویسنده و رئیس انجمن قلم ایران و رضا رسولی نویسنده در خبرگزاری تسنیم‌ برگزار شد. رضا اسماعیلی، شاعر و پژوهشگر، نیز مدیریت این جلسه را مشابه جلسات گذشته برعهده داشت. موضوع تحریف تاریخ انقلاب، تلاش برای وارونه جلوه دادن تاریخ پیش از انقلاب و همچنین تأثیر ادبیات انقلاب بر جلوگیری از این جریان از جمله موضوعاتی بود که در این نشست طرح و بررسی شد.

در بخش نخست این نشست که پیشتر در خبرگزاری تسنیم منتشر شد،‌ محسن پرویز به اهمیت بیانیه گام دوم اشاره و با انتقاد از برخی از مسئولان نسبت به بی‌تفاوتی در قبال این بیانیه تأکید کرد: متأسفانه ما داریم کم‌کم بیانیه گام دوم انقلاب را مهجور می‌گذاریم و همان بلایی را سرش می‌آوریم که سر شعارهای سال آورده‌ایم. در واقع همان چیزی که خیلی وقت‌ها دامن‌گیر اسناد اجرایی می‌شود، در اینجا نیز کم‌کم دارد اتفاق می‌افتد؛ این در حالی است که بیانیه گام دوم انقلاب چراغ راهنمای مسیر بعد از ۴۰ سال نخست است. بخش دیگر این نشست به طرح ویژگی‌های ادبیات تراز انقلاب اسلامی اختصاص داشت. رسولی در این بخش برای ادبیات تراز انقلاب ویژگی‌های متعددی برشمرد که از این جمله می‌توان به تلاش برای بازنمایی شعارها و آرمان‌های انقلاب، استکبارستیزی در مواجهه با استکبار جهانی و همچنین مبارزه با استکبار ادبی و سازمانی در کشور اشاره کرد.

در بخش دوم اما موضوع با طرح این پرسش که چرا هنوز پس از گذشت ۴۰ سال نتوانسته‌ایم به رمان انقلاب دست یابیم،‌ وارد حیطه تخصصی ادبیات شد. مشروح این نشست به شرح ذیل است‌:

* اسماعیلی:‌ با وجود اینکه می‌فرمایید،‌ اجازه رشد به ادبیات انقلاب را برخی گروه‌های ادبی نمی دهند،‌ من معتقدم که در حوزه رمان انقلاب بستر فراهم بوده است‌، اما چرا یک رمان فاخر و ارزشمند در حوزه ادبیات انقلاب بعد از ۴۰ سال نداریم؟ این را باید به گردن ادبیات انقلاب گذاشت؟

رسولی: من بارها این را تاکید کرده‌ام،‌ که ادبیات انقلاب رسانه ندارد،‌ ادبیات موضوع و مسئله تک ساحتی نیست که من در خلوتم شعر، رمان،  قصه و نمایشنامه‌ای بنویسم، موضوع چند وجهی است که باید در فراز رسانه ها قرار بگیرد تا مخاطب آن را ببیند و بشنود. ما مشکل توزیع، مشکل رسانه، مشکل تشکل‌ها و انجمن‌هایمان باید حل شود،‌ گعده‌های تخصصی در حوزه ادبیات حل شود تا بتوانیم این حجم از امکاناتی که ممکن است برای ما در حوزه فرهنگ و ادبیات انقلاب فراهم شود‌، را به جامعه مخاطب تحویل دهیم.در سوی مقابل هرگاه از جریان شبه‌روشنفکری مقابل که هر جا لازم باشد،‌ از ادبیات انقلاب بهره می‌برند و هر جا لازم باشد به آن دشنام می دهند‌، انتقاد داشتیم،‌ مدیران فرهنگی گفتند ما می‌خواهیم تألیف قلوب کنیم.

“ما می‌توانیم” در حوزه فرهنگ هنوز به یک باور تبدیل نشده است

* اسماعیلی: در ادامه رسالت اهل قلم‌، در مقابله با تحریف تاریخ انقلاب چه باید کرد؟

پرویز: فراتر از اهل قلم باید به وظایف اهل فرهنگ اشاره کرد،‌ در بیانیه گام دوم فرازی درباره مدیریت جهادی و اینکه ما می‌توانیم و عامل عزت و پیشرفت ایران در همه عرصه‌ها مدیریت جهادی است وجود دارد،‌ مدیریتی که مربوط به حوزه فناوری نیست و شامل همه حوزه‌ها می‌شود و شاید بیشتر از حوزه‌های فناوری مربوط به حوزه علوم انسانی بشود،‌ اگر در حوزه علوم انسانی این باور «ما می‌توانیم» در همه ایجاد شود، جوانان انقلابی ما این باور داشته باشد و تبدیل به برنامه و برون‌ده خود کنند‌، باید آثار متعددی تولید شود. در حالیکه این اتفاق تاکنون ضعیف رخ داده است،‌ در حوزه فرهنگی تولیدات فرهنگی علوم انسانی و نظریه‌های مختلف علوم انسانی باید پیشگام باشد، اما ما هنوز اصولی که در حال تدریس داریم همان اصولی قبلی است. تا موقعی که ما از همان اصول گذشته پیروی می‌کنیم،‌ به جایی نمی‌رسیم، چه در عرصه‌های فناوری، چه خدماتی و چه فرهنگی و سایر حوزه‌ها، اینکه تنها  روش‌ها را آموزش ببینند، روش‌های علمی را پذیرفته نیست، ما نباید تنها در مرحله مقدماتی آموزش بمانیم باید خودمان نیز نظریه‌پردازی کنیم،‌ این نیازمند این است که باور «ما می‌توانیم» در همه جا ریشه بدواند.

نکته دوم که در حقیقت پاسخ به این پرسش، است،‌ این است که اهل فرهنگ وظیفه اصلی‌شان اینجا این است که این مسائل را تبیین کنند‌، در بیانیه گام دوم برکات انقلاب در سرفصل‌های جداگانه مطرح شده است،‌ درباره تک تک این برکات که فکر می‌کنیم و تاریخ را بررسی می‌کنیم، می‌بینیم دنیایی از حرف این میان وجود دارد، برای نمونه در سرفصل سنگینی کردن کفه عدالت برای مردم،‌ بسیار سخن وجود دارد. امروز ۴۰ سال از دوران طاغوت گذشته است‌، اما اگر یک بی‌عدالتی در جامعه مشاهده کنیم،‌ تصور می‌کنیم گسترده است در حالی که با شرایط گذشته ما اصلا قابل قیاس نیست، تفرعنی که در برخی مدیران دیده می‌شود‌، اگرچه جایز نیست،‌ اما با آنچه که قبل از انقلاب داشتیم قابل قیاس نیست انقلاب کاری کرده است که همین مدیران که از روی هواس نفس اقدام می‌کنند،‌ بسیار سریع لطمه می‌خورند و از جایگاهشان به زیر کشیده می‌شوند،امروز انتقادات جامعه شنیده می‌شود‌، در حالیکه در گذشته چنین نبود. برکات انقلاب امروز بسیار گسترده است،‌ در گذشته دسترسی به جایگاه تحصیلی برای افراد محروم جامعه به راحتی در دسترس نبود، جز در موارد استثنا نمی‌شد موردی را دید که از یک روستای دور افتاده بیاید و در عالی‌ترین رشته تحصیلی ادامه تحصیل دهد.اگر هم روستازاده‌ای به این موفقیت می‌رسید، نهایتاً فرزند ارباب ده بود. امروز اطلاعات سیاسی و اجتماعی افراد، دانش و بینشان با گذشته قابل قیاس نیست، اما چه کسی باید این‌ها را تبیین کند؟ اهل فرهنگ وظیفه دارند که واقعا کوتاهی می‌کنند.

دو سال پس از بیانیه گام دوم دولت و مجلس چه کرده‌اند؟

* اسماعیلی: این کوتاهی آگاهانه است؟

فعالیت‌های فردی وجود دارد تک تک افرادی که احساس خلا می‌کنند؛ ممکن است به صورت شخصی کاری انجام دهند، اما باید به صورت برنامه‌ریزی و سیستماتیک این کار را انجام داد. این برنامه‌ریزی باید توسط افرادی که منابع مالی در اختیارشان است انجام شود،‌ مجلس باید فعالیت کند، در یک مجلس انقلابی باید دید در دوره‌ای که دو سال از بیانیه گام دوم گذشته چند طرح در جهت تحقق گام دوم ارائه شده است،‌ دولت انقلابی باید لوایحی را در جهت این طرح انجام داده باشد، در حالی که هیچ کدام از این اتفاقات نمی‌افتد، پس محدود به تک فعالیتهایی که افراد به ذهنشان رسیده که مشخص هم نیست چقدر به سرانجام برسد؟ شده‌ایم.

* اسماعیلی:‌ این مطالبه‌گری باید از چه طریق باشد؟

از طرف همه. ما به سهمه خود در انجمن قلم فکر کردیم باید درباره این بیانیه صحبت شود، ابعاد فرهنگی آن مطرح شود، وظایف افراد در مقابل بیانیه مشخص شود، اگر کارهای دیگری لازم باشد، در توانمان باید برنامه‌ریزی کرده و به انجام برسانیم. اما سهم سایرین چیست؟ ما باید از تحریف تاریخ جلوگیری کنیم،‌ تحریف تاریخ ایران به شدت در حال پیگیری است، وقتیکه کار از کار گذشت  و جوانی دچار انحراف شد چطور می‌توانیم قضیه را اصلاح کنیم؟ از ابتدا نباید اجازه دهیم چنین اتفاقی بیافتد. برخی افرادی گاهی آگاهی کافی نسبت به مسائل ندارند؛  من احساس می‌کنم ما نتوانستیم آن رسالتی که داشتیم را انجام دهیم، نتوانستیم تفهیم کنیم که این شرایط چگونه است همه ما به دنبال شرایط عادلانه و بهتری هستیم می خواهیم جامعه فقیر نباشد، می‌خواهیم ثروت به شکل عادلانه‌ای توزیع شود،‌ همه منابع کشور بدرستی مورد استفاده قرار بگیرد، رو به جلو باشد، پیشرفت حاصل شود، از یک جامعه ایمانی زمینه‌های ظهورحضرت حجت فراهم شده باشد و…خوب این آرزوی همه ماست که به شدت در جوان‌ها دیده می‌شود،‌ اما چون تعریف درستی نسبت به گذشته وجود ندارد و تحت تاثیر تحریف‌هایی که برای انقلاب شده قرار می‌گیرند، با یک نگاه درست افراد به دامی می‌افتند که مسیری خلاف واقع را جلو می‌برد، این در تاریخ هم نمونه‌های فراوانی دارد.

*اسماعیلی: اشاره کردید در حوزه فرهنگ باید جلوی تحریف تاریخ انقلاب را بگیرند الان اکثر نهادهای فرهنگی در طول سال فراوان جشنواره‌های فرهنگی با موضوع انقلاب برگزار می‌کنند اما احساس می‌شود،‌ این اقدامات در سطح است. در رابطه با مناسبت‌ها، جشنواره و کنگره برگزار می‌کنیم اما ین جشنواره‌ها توانستند جلوی تحریف تاریخ انقلاب را بگیرند؟

پرویز: در بیست سالگی انقلاب وزارت ارشاد جایزه ای داد و گفت، می‌خواهیم به تلاش‌های ادبی ۲۰ سال پس از انقلاب جایزه دهیم، کسی را برگزیدند که در جهت عکس انقلاب عمل کرده بود و به او  بنام انقلاب  جایزه دادند، این نکته که الزاماً جشنواره‌ها منجر به تقویت روحیه انقلابی می‌شوند یا در جهت تحقق اهداف حرکت می‌کنند، نکته درستی نیست، برگزاری جشنواره تنها کار فرهنگی ممکن نیست، جشنواره دستاوردها را ارزیابی می‌کند، در حالیکه زمینه سازی برای ایجاد آثار باید فراهم کرد، باید کاری کرد که نویسندگان انقلابی به راحتی بتوانند اقدام به تولید اثر کنند، یکی از دوستان نویسنده انقلابی اخیرا برایم پیامکی فرستاده و گلایه کرده بود که من در معیشتم دچار مشکل شده‌ام.این نویسنده که دغدغه نان دارد،‌ چگونه می‌تواند به رسالت اصلی خود بپردازد؟

خیلی اوقات هم می‌بینیم که راه‌حل‌های مناسبی برای این کار نداریم، نهادهایی که منابع مالی در اختیارشان است باید چاره‌ای بیاندیشیند باید زمینه را فراهم کنیم که نویسنده بنشیند و اثری در جهت دفاع از انقلاب فراهم کند، منظورم رفاهیات نیست، اما حداقلی‌ها را باید فراهم کرد.

زمانی که مرحوم فردی بیمار شده بود،‌ با عده‌ای از دوستان به عیادتش رفتیم،‌ خانه این مرحوم یه خانه قدیمی کوچک بود که با همسر و فرزندان و مادرش در آن زندگی‌می‌کرد،‌ آن زمان فکر کن به این رفت که این مرحوم در این خانه کوچک چگونه فضایی برای نوشتن پیدا می‌کند؟ این‌ها مقدمات و مسائل اولیه‌ای است که باید حل شود. جشنواره به تنهایی کافی نیست، ما باید فضا را برای آفرینش آثار مناسب فراهم کنیم، سخن ساده اینکه اگر کسی توانایی نوشتنش ثابت شده بود، توانایی ساخت تئاتر، فیلم، موسیقی برای او ثابت شده بود معلوم است که این فرد توانایی و انگیزه کافی برای این کار را دارد پس باید شرایط را فراهم کنیم اگر نکنیم طبیعتا اتفاقی هم نمی‌افتد.

* اسماعیلی: ما اتحادیه‌های صنفی نداریم که حافظ حقوق اهل قلم باشد، یکی از اهداف گم دوم این است که برای اینکه اهل قلم آبرومندانه زندگی کنند،‌ باید بسترسازی کرد. در این راستا آیا توانسته‌ایم اقدامی داشته باشیم؟

پرویز:  این  سوال جای صحبت جداگانه دارد، ما اکنون به‌دنبال طرح مبحث صنفی نیستیم.

* تسنیم:‌ به ضعف کارهای فرهنگی اشاره کردید،‌ پیش از این نیز آقای بایرامی در گفت‌وگویی مطرح کرده بود که نویسنده‌ها آرزویی به اسم رمان انقلاب دارند که هنوز محقق نشده است. برای رخوت و ضعف در این حوزه می توان عوامل مختلفی برشمرد، اما این موضوع چقدر به نگاه‌هایی که در دانشگاه‌ها وجود دارد‌، باز می‌گردد؟ عمده کارهایی که به اسم کار دانشگاهی انجام می‌شود، زیر سایه سیاست است؟

من صرفاً از منظر ادبیات به این موضوع نگاه می‌کنم، اگر صرفاً از منظر ادبیات نگاه کنیم و سوال را اینگونه برگردانیم که ارتباط حوزه‌های دانشگاهی مرتبط با ادبیات انقلاب چقدر است؟ این جا احساس ضعف فراوان وجود دارد، اکنون  پایان نامه دوره فوق‌لیسانس و دکتری  هم چنان درباره حافظ‌، سعدی، مولانا و فردوسی است نه اینکه به این حوزه‌ها نباید پرداخت، اگر حرف نویی باشد، باید بپردازیم، آن‌ها مفاخر ادبی ما هستند، اما اگر قرار باشد آقای اسماعیلی در این زمینه کاری کرده باشد‌، من هم آن را رونویسی کنم به اسم پایان‌نامه، ترجیح می‌دهم به جای دنبال کردن آن،‌ آثار آقای اسماعیلی را تحلیل کنم. نویسندگان تراز یک ما بیش از ۱۰۰ نفرند، در حالیکه درباره خیلی از آن‌ها پایان نامه‌ای نوشته نشده است، پایان نامه کار تحقیقاتی است وقتی کار تحقیقانی روی این افراد و جریانات نکردیم، طبیعتاً نقد و بررسی ضعیف‌تر و رشد کمتر می‌شود، درباره جریانات و نحله‌های ادبی درباره نظریه‌های ادبی و.. نوع شعر مرحوم حمید سبزورای، نوع شعر نصرالله مردانی و … هنوز کاری نکرده‌ایم،‌  نوشته نشده است،‌ چون استاد مربوطه با این پایان نامه‌ها آشنا نیست، خودش ممکن است این مجموعه‌ها را مرور نکرده باشد، ندیده باشد چون در گذشته مانده همان گذشته را برای نسل جوان و نسل‌های بعد ادامه می‌دهد.

انقلاب افراد زیادی را پرورش داده که آثار قابل تامل دارند و تکنیک این‌ها می تولنند در دانشگاه‌ها مورد بررسی قرار گیرد، نقد شود، ضعف‌ها و قوت‌هایش مطرح شود‌، مطرح کردن چنین جریاناتی موجب زنده نگه داشتن این جریانات می شود و نادیده گرفتن موجب می‌شود هیچ رشدی اتفاق نیفتد و یا در بهترین حالت رشد کمتری رخ دهد.

* اسماعیلی: یکی از راهکاری رهبر معظم انقلاب برای پیشگیری و مقابله با تحریف تاریخ انقلاب، تقریظ نویسی بر آثار ارزشمند ادبی است. در حالیکه مسئولان فرهنگی چنین دغدغه‌ای ندارند مسئولان کلان فرهنگی کشور چرا هوشمندانه با این مسائل برخورد نمی‌کنند؟ چرا وزیر ارشاد روی هیچ رمانی تقریظ نمی‌نویسد؟

رسولی: سوال شما می طلبد که یک مصاحبه مستقل انجام شود،‌ اما باید گفت که رهبر انقلاب جوششی درونی دارند، قدر ادبیات را می‌دانند، می‌دانند که ستون خیمه فرهنگ و تمدن هر ملتی زبان و ادبیات فارسی است، از این جهت بارها توجه ایشان به زبان و ادبیات فارسی در سخنرانی‌ها و جهت‌گیری‌های کلان حکومتی دیده شده و تقریظ‌نویسی و برجسته کردن کتاب های دفاع مقدس از طرف ایشان محل اتکای نویسندگان دغدغه‌مند انقلاب و دفاع مقدس است. اما اینکه چرا سایر مسئولان چنین نمی‌کنند، به سیاست زدگی بسیار شدید کشور ما مرتبط است، که فرصت فراغ بال به آقایون نمی‌دهد.

رسولی:‌ مسئولان فرهنگی حتی تلاش نمی‌کنند که ویترین فرهنگ را خوب جلوه دهند

بخش دیگر به این بر می‌گردد که ما با وجود اینکه انقلابمان انقلاب فرهنگی بود و از وجود مبارک امام به عنوان مجتهد و پژوهشگر ارشد علوم دینی و استاد ارشد حوزه  که خود از چهره فرهنگی عصر بودند،‌ بهره می‌برد‌، اما همچنان با فرودهای دردمندی در حوزه فرهنگ مواجه هستیم، حتی تلاشی نمی‌کنند که ویترین را زیبا نگه دارند‌، ما زمانی وزیر فرهنگ داشتیم که مهندس مکانیک بود و مولف کتابی با موضوع “احتراق موتورهای درون سوز” این فرد با فرهنگ چه نسبتی دارد؟ در سرزمین حافظ، مولانا و علامه امینی و جعفری ۱۳ سال یک دامپزشک یک سمت فرهنگی مهم در کشور داشت. وقتی ستاد سیاست گذاری فرهنگی کشور در دست افراد غیرفرهنگی باشد،‌ چه قدر اتفاق ذوقی از این دست می افتد؟

* اسماعیلی:‌ در حوزه رایزنی‌های فرهنگی نیز مشکل برجسته وجود دارد، رایزن‌های ما اکثراً نسبتی با فرهنگ ندارند.

رسولی:‌ من نمی‌گویم اکثراً ندارند، اما نسبت غلطی که باید با فرهنگ داشته باشند را هم  ندارند، حتی رایزنی‌های مهم فرهنگی ما که کشور هدف محسوب می‌شود‌، گاهی بدون رایزن هستند و با سرپرست اداره می‌شوند. مثلاً در دوره‌ای که من معاون بین‌الملل سازمان بسیح هنرمندان بودم،‌ در سفری به لبنان متوجه شدم که رایزنی فرهنگی ما در لبنان سرپرست دارد و رایزن در لبنان نداریم. رایزن فرهنگی اگر اهل فرهنگ باشد، اهالی فرهنگ را می‌شناسد و تلاش می‌کند، ولی وقتی رایزن فرهنگی با ادبیات بیگانه است، کاری نمی‌کند.

رسولی:‌ فرهنگ و ادبیات طفلی یتیم است

در مجموع باید بگویم که علی‌رغم اینکه انقلاب ما انقلاب فرهنگی بود‌، فرهنگ و ادبیات طفل یتیم است،‌ در حوزه‌های مختلف از بهداشت و درمان گرفت تا صنعت و تجارت اگر کسی سابقه نداشته باشد نمی‌تواند در سمتش باقی بماند،‌ اما در حوزه فرهنگ چنین نیست. از همین‌روست که می‌بینیم مدیر سازمان میوه و تره‌بار مسئول سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران می‌شود و خاک مرده روی شهر پاشید.

پرویز: اینکه مسئولان فرهنگی باید با مسائل فرهنگی قرابت داشته باشند،‌ چه در داخل و چه خارج جای تردید نیست و در اینکه این اتفاق گاهی اوقات نمی‌افتد، باز هم جای تردید نیست، اما  یک نکته‌ای را اضافه کنم، ما گاهی اوقات آدم‌هایی داریم که مدرک تحصیلی مرتبط است، اما قرابت چندانی با حوزه فرهنگ ندارند،‌ یکی از مسئولان فرهنگی ما در متن سخنرانی خود اسم کتاب را با نام نویسنده اشتباه گرفته بود،‌ زمانی است که سهو در کلام است، کسی از ذهنش می‌گوید و ممکن است خطایی رخ دهد، ولی وقتی از روی نوشته می‌خواند، توقع این است که این نوشته منقح باشد نمی‌شود که اسم نویسنده را با اسم کتابی اشتباه بگیریم.

تردیدی در اینکه در حوزه فرهنگ کسانی که مسئولیت می‌گیرند، باید قرابت‌هایی با این حوزه داشته باشند، نیست و باید به آن توجه کنیم، اما قضاوت کردن درباره برون‌ده کار افراد مثلاً اسمی از رایزنی فرهنگی بردن کار سختی است،‌ رایزنان فرهنگی گاهی با محدودیت‌هایی مواجه‌اند که اجازه اجرای درست برنامه‌هایشان را نمی‌دهد، نمونه‌های موفقی هم داشتیم، مثلا در دوره حضور من در معاونت فرهنگی‌، رایزن فرهنگی ایران در یونان خانومی بود که بسیار فعالیت خوبی داشت، یا رایزن فرهنگی ما در روسیه که بعداً ارتقای مقام یافت. به گسترش حوزه فرهنگی کمک شایانی کرد. بالاخره نمونه‌های موفق هم داشتیم اینگونه نیست که به طور مطلق بگوییم این اتفاق اتفاق بدی است.

به هر حال باید گفت که معیارهایی در انتخاب رایزنان فرهنگی در نظر گرفته می‌شود که آن معیارها شاید نیاز به بازنگری داشته باشد، دوم اینکه گاهی اوقات ممکن است مراجعاتی به افراد شده باشد و افراد دارای صلاحیت نپذیرفته باشند، طبیعتاً محدودیت‌هایی در تعیین رایزنان فرهنگی وجود دارد و این موجب می‌شود دست کسانیکه در سازمان فرهنگ هستند بسته شود.

اما در خصوص مسئولان فرهنگی که در حوزه‌های مختلف دیگر هستند، قاعدتا باید به پیشنه این افراد توجه شود و نسبت به فردی که تعیین می‌شودف  نوعی اعتقاد قلبی وجود داشته باشد‌.نه اینکه بگویند برای وزیر فرهنگ سراغ هر کس رفتیم قبول نکرد،‌ در نهایت فلانی را انتخاب کردیم. این معنای بدی پیدا می‌کند.

*  اسماعیلی: در مجلس نیز در دوره‌ای برای انتخاب رئیس کمیسیون فرهنگی کسی را پیدا نکرده بودند، معمولا نیز افراد ضعیف و متوسط عضو این کمیسیون می‌شوند.

پرویز:‌ در پاره‌ای از موارد کمیسیون فرهنگی ما وظایف خود را به درستی ایفا نکرده است، اما در برخی مواقع هم کمیسیون فرهنگی قوی عمل کرده است، درباره تقریظ‌های رهبری نکاتی مطرح کردید که من می خواهم نکته‌ای را اضافه کنم.

ورود برخی مسئولان فرهنگی به حوزه کتاب همان مداخله سلبریتی‌ها در مسائلی است که اهلیت ندارند

آقای رسولی اشاره کرد که تقریظ‌های رهبری جوششی است نه کوششی‌، بله،‌ ایشان از عنفوان جوانی حاشیه‌ای بر برخی مسائل ‌می‌نوشتند، اما اگر ما این را به افراد دیگر تعمیم دهیم،‌ همیشه نتایج خوبی به بار نمی‌آورد.مسئولان زیادی  در دوره ما به نمایشگاه کتاب مراجعه می‌کردند وقتی با آن‌ها همراه می‌شدیم متوجه بیگانه بودنشان با کتاب بودم. بنابراین اگر برخی از این مسئولاتن روی کتاب تقریظی بنویسند،‌ می‌شود همان مداخله سلبریتی‌ها در مسائلی که اهلیت ندارند.

بازنمایی امروزین تاریخ اسلام را مورد توجه قرار ندادیم

* اسماعیلی:‌ با توجه به ویژگی‌هایی که برای ادبیات تراز انقلاب برشمردید، آیای اثاری داریم که این ویژگی‌ها و مولفه‌های تراز انقلاب را داشته باشد یا نه؟

رسولی: کم داریم،‌ انگشت شمار است، ما با این مشکلی مواجه هستیم‌، البته نقطه قوت ماست که به نقطه ضعف تبدیل شده است،‌ ما دو فراز مهم داریم دفاع مقدس و مناسک دینی، نویسندگان جبهه فرهنگی انقلاب عموماً مفاهیم ارزشی، انقلابی اعتقادی، دینی، اسلامی و شیعی را در دفاع مقدس و مناسک خلاصه کرده‌اند، در حالیکه اسلام و اعتقادات اسلامی و ارزش‌های انقلابی ما فراتر است. ما زمانی موفق خواهیم شد که مباحث متنوع و مورد توجه اسلامی را در آثار ادبی متجلی کنیم، آن زمان که برای خود محدودیت ایجاد کردیم و در حوزه مناسک دینی به بازنویسی تاریخ اسلامی پرداختیم و بازنمایی امروزین تاریخ اسلام را مورد توجه قرار ندادیم، موفقیت‌هایمان در حوزه اثرگذاری ادبی به همین نسبت محدود خواهد شد.

* اسماعیلی:‌ راهکاری‌های خود را برای مقابله با تحریف تاریخ انقلاب را به صورت تیتروار بیان کنید؟

پرویز: من فکر می‌کنم که ما باید زمینه را برای آفرینش‌های فرهنگی فراهم کنیم، آفرینش‌های فرهنگی که برکات انقلاب را به نمایش می‌گذارد، این به نمایش گذاشتن برکات انقلاب یکجور مقایسه گذشته و حال با یکدیگر است و در کنار این اگر نقاط ضعفی در نقاط مختلف وجود داشته باشد به نمایش بگذارند.

پرویز:‌باید زمینه را برای آفرینش‌های ارزشمند هنری در حوزه‌های مختلف برای نمایش برکات انقلاب فراهم کرد

راهکار اصلی این است که ما زمینه‌ها را برای آفرینش‌های ارزشمند هنری در حوزه‌های مختلف برای نمایش برکات انقلاب فراهم کنیم و هر کس هر جا که مسئولیت دارد، باید در این جهت تلاش کند تا اینک نکته برآورده شود، اگر شد کارهای ارزشمند بیشتری را شاهد هستیم.

پرویز: از تلاش نویسندگان انقلاب راضی هستیم اما قانع نه

در پاسخ به سوالی که از آقای رسولی کردید، هم می‌خواهم بگویم، مقام معظم رهبری درباره سپاه اخیراً تعبیری داشتند که خیلی زیبا بود،‌ ایشان فرمودند من از شما راضی‌ام ولی قانع نیستم،‌ من می‌خواهم این تعبیر را تعمیم دهم و عرض کنم که ما به عنوان کسانی که هم مسئولیت اجرایی داشتیم و هم در این عرصه فعالیت کردیم مشکلات این عرصه را دیدیم در گذشته و حال، تصورم این است که باید از تلاش و فعالیت نویسندگان انقلاب همه ما راضی باشیم، اما قانع نباید باشیم، آفرینش‌های ادبی که در حوزه انقلاب هم صورت گرفته کارهای کمی نیست، خیلی‌ها را ما مطرح نکردیم و خیلی‌ها را معرفی نکردیم،‌ اگر به همه آثار برگزیده جشنواره داستان انقلاب نگاه کنیم، تقریباً بدون استثنا کتاب‌ها بسیار ارزشمند و خوب است، قبل از انقلاب دو کتاب که به لحاظ تکنیکی و قوت هنری در این اندازه باشد به دشواری می‌توان یافت. اما این‌ها قانع‌کننده نیست، تا موقعی که درصدی از آحاد جامعه ما همچنان بتوانند تحت القای هجمه‌های بیگانه و بمباران‌های تبلیغاتی که دیگران برای تحریف انقلاب ایجاد می‌کنند قرار بگیرند، ما هنوز به حد اقناع نرسیدم و اثرمان مکفی نیست.