براتی‌پور:ترانه‌های امروزی ناامیدی را به همراه می‌آورند/ جواب داعش را با سرود بدهیم.

عباسعلی براتی‌پور گفت: متاسفانه ترانه‌های امروزی، یاس و ناامیدی را به همراه می‌آورند و جای سرود را نباید به ترانه‌های این‌چنینی داد.
به گزارش خبرگزاری فارس، عباسعلی براتی‌پور، شاعر پیش‌کسوت کشورمان، درباره ضرورت احیا سرود در ادبیات امروز کشورمان اظهار کرد: هر هنر و یا بخشی از ادبیات اقتضای زمان خود را دارد. به طور مثال در دورانی غزل‌سرایی در اوج بود و در دوران تاریخی دیگری قالب‌های دیگر کاربرد داشتند. امروز اقتضای زمان ما با توجه به وقایعی که در جهان و پیرامونمان رخ می‌دهد، سرود است.
وی افزود: اتفاقات منطقه و تحولاتی که شکل می‌گیرد باید به شکلی منعکس شود و سرود می‌تواند نقش تبلیغی و موثری در این زمینه داشته باشد. در زمان جنگ تحمیلی نیز، سرودهایی که فضای شعاری هم داشتند، کاربرد خوبی داشت. امروز باید جواب گروه‌هایی همچون داعش، تکفیری و … که به نام اسلام به اسلام ضربه می‌زنند را باید بدهیم و این جوابیه باید به زبان سرود باشد.
براتی‌پور نطق‌های کوبنده رهبران شیعه عرب مانند لبنان و … را نوعی سرود دانست و گفت: سرود باعث تهییج مردم و رزمنده‌ها می‌شود و در زمان حاضر بسیار ارزشمند است. در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی سرودی داشتم با مطلع «امام ای بلند آیت‌ آسمانی/ سلام ای که برجسم ما همچو جانی» که در حضور رهبر کبیر انقلاب نیز خوانده شد و بعدها شنیدم که در جبهه‌های جنگ تحمیلی هم رزمندگان کشورمان این سرود را زمزمه می کردند.
این شاعر کشورمان خاطرنشان کرد: حضرت آیت الله العظمی خامنه ای هم در سخنانشان بر این مسئله تاکید داشتند که سرودهایی گفته شد تا استقامت و شور و هیجان در مردم بیشتر شود. متاسفانه ترانه‌های امروزی، یأس و ناامیدی را به همراه می‌آورند. متاسفانه اخیرا ترانه‌هایی می‌شنوم که چیزی جز ناامیدی ندارند و صدا و سیما هم بدون آگاهی از این موضوع، به این آثار بها می‌دهد و آن را پخش می‌کند. جای سرود را نباید به ترانه‌های این‌چنینی داد.
وی همچنین گفت: سرودهایی که مرحوم سبزواری خلق می‌کردند، بسیار خوب و ماندگار بودند. اما ترانه‌ها ذائقه مردم را تغییر داده و این سرودها را به حاشیه برده است. ترانه‌هایی که چندین دهه قبل منتشر شده است، هنوز هم بازخوانی می‌شود، اما به سرودهای ماندگار کشورمان چنین توجهی نمی‌شود. جامعه امروز، مانند مریضی است که نیاز به دارو دارد و با ترانه‌های ناامید کننده، در واقع داروی اشتباه به جامعه می‌دهند.