بوی اردیبهشت

“بوی اردیبهشت”

کتاب بوی اردیبهشت از دو داستان نسبتاً بلند تشکیل شده که نویسنده هر یک از آن ها را به عنوان یک اپیزود معرفی کرده است.
بنابر این، داستان ها عناوین جداگانه ندارند، اما هر از اپیزود ها از چند عنوان فرعی تشکیل شده که همانند فصل های به هم پیوسته داستان عمل می کنند.
در قسمتی از این کتاب میخوانیم:

چقدر نسبت به هم مهربان شده‌اند! یعنی پیری، زن و شوهرها را نسبت به هم مهربان می‌کند؟! چند روز پیش، پدر هفتاد و سه ساله شد. به میانگین سن مردهای ایرانی فکر می‌کنم. به اینکه خدا را شکر، پدر سرپاست. راستی، چقدر فرصت دارم او را ببینم؟! یقیناً برای با هم بودنمان، پایانی هست. اما باقیمانده سهم من از این دیدار، چقدر است؟ به عکس جوانیهایش، روی شومینه نگاه می‌کنم؛ به خودم در آغوشش، و به تقلای کودکی‌ام.

چقدر پیر شده است و چه دل نازک‌تر. از این هم پیرتر می‌شود، اما بعد از آن، دیگر مسیری نیست. او به رسم قانون طبیعت خواهد کوچید.

مادر روی کاناپه روبه‌روی من، کنار پدر می‌نشیند. او هم پیر شده است. دیگر از ایراد گرفتن و غرغرهای هر لحظه‌اش خبری نیست. راستی، برای با او بودن، چقدر فرصت دارم؟!