دیوان ملک الشعرای بهار

گزیده دیوان ملک الشعرای بهار به همت انجمن قلم ایران در ۱۷۸۱ صفحه و در قالب دو مجلد چاپ و منتشر شد.
این گزیده اشعار دربردارنده زندگی نامه؛ گزیده اشعار؛ قصاید؛ غزلیات؛ قطعات؛ مثنویات؛ مسمطات؛ ترکیبات؛ ترجیعات؛ مستزادها؛ و چهارپاره های این شاعر نام آور ایرانی است.
گزیده اشعار ملک الشعرای بهار در چهار بخش به شرح زیر تدوین و تنظیم شده است:
۱ – بخش اول: گزیده اشعار دوره اقامت در خراسان(از سال ۱۲۸۲ تا ۱۲۹۲ شمسی)
۲ – بخش دوم: اشعار دوره اول اقامت در تهران( از سال ۱۲۹۳ تا ۱۲۹۹ خورشیدی، قبل از کودتا)
۳ – بخش سوم: اشعار دوره دوم اقامت در تهران( از اسفند ماه سال ۱۲۹۹ تا شهریور ۱۳۲۰)
۴ – بخش جهارم: اشعار دوره سوم اقامت در تهران( از شهریور سال ۱۳۲۰ تا اول اردیبهشت ۱۳۳۰ خورشیدی، بعد از کودتا)

محمدتقی بهار (زادروز پنجشنبه ۱۲ ربیع‌الاول ۱۳۰۴ هجری قمری، برابر با ۱۸ آذر ۱۲۶۵ هجری شمسی در شهر مشهد، درگذشت یکشنبه ۱ اردیبهشت ۱۳۳۰، در خانه مسکونی خود در تهران و خاک سپاری ۲ اردیبهشت در آرامگاه ظهیرالدوله در شمیران) ملقب به ملک‌الشعرا و متخلص به «بهار»، شاعر، ادیب، نویسنده، روزنامه ‌نگار، تاریخ ‌نگار و سیاست ‌مدار معاصر ایرانی بود.

مثنوی زیرنمونه ای از اشعار معروف ملک الشعرای بهار است:

برو کار می کن مگو چیست کار
که سرمایهٔ جاوادانی است کار
نگر تا که دهقان دانا چه گفت
به فرزندگان چون همی خواست خفت
که «میراث خود را بدارید دوست
که گنجی ز پیشینیان اندر اوست
من آن را ندانستم اندر کجاست
پژوهیدن و یافتن با شماست
چو شد مهر مه، کشتگه برکنید
همه جای آن زیر و بالا کنید
نمانید ناکنده جایی ز باغ
بگیرید از آن گنج هر جا سراغ»
پدر مُرد و پوران به امید گنج
به کاویدن دشت بردند رنج
به گاوآهن و بیل کندند زود
هم اینجا، هم آنجا هر جا که بود
قضا را در آن سال از آن خوب شخم
ز هر تخم برخاست هفتاد تخم
نشد گنج پیدا ولی رنجشان
چنان چون پدر گفت شد گنج شان

علاقه مندان برای تهیه این کتاب می توانند به انجمن قلم ایران به آدرس زیر مراجعه کنند: تهران، خیابان سیدجمال الدین اسدآبادی، بالاتر از میدان کلانتری(سید جمال الدین اسدآبادی)، شماره ۳۶۰ ، تلفن های مرکز پخش:
۸۸۰۴۸۹۱۵ – ۸۸۰۵۹۳۱۹