سروده هایی از شاعران در سوگ شهید سپهبد قاسم سلیمانی

 

 

“سالها مجاهدت مخلصانه و شجاعانه در میدانهای مبارزه با شیاطین و اشرار عالم، و سالها آرزوی شهادت در راه خدا، سرانجام سلیمانی عزیز را به این مقام والا رسانید و خون پاک او به‌دست شقی‌ترین آحاد بشر بر زمین ریخت.” رهبر معظم انقلاب اسلامی (مد ظله العالی)

 

انجمن قلم ایران، سوگواره هایی از شاعران این سرزمین در غم از دست دادن این شهید والامقام را تقدیم حضور علاقه مندان می کند:

 

***

 

میهن من

سروی‌ست راست قامت

در جنگل نامردمی‌ها

که لشکری از داس‌های خونریز

از هر سو او را احاطه کرده‌اند

ولی باکی نیست

چرا که هر شاخه‌ی او

شمشیری را می‌ماند

که آبدیده‌ی گدازه‌ی خشم است

آن چنان که

درخشش برق آن

زهره‌ی هر آهنی را می‌ترکاند.

⃣

میهن من

اشکی‌ست چکیده بر گونه‌ی تاریخ

در جغرافیای ظلم

و مظلومی‌ست سربلند و پر آوازه

که به بلندای قامت خورشید

لاله کاشته

و درفش «هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّه» را

در کربلای عطش

-با دستان آزادگی –

همچنان در اهتزاز نگاه داشته.

⃣

میهن من

چونان شیری خشماگین

بر گوش تمدن هرزه گرد

نعره‌ی انتقام می‌کشد

و تمام هرزگان بی‌ریشه را

به مصافی خونین فرا می‌خواند.

⃣

میهن من

با «حماسه» ارتزاق می‌کند

و «شهادت» را َنفس می‌کشد

و لاشخوران قدرت خوار را

چنین ندا می‌دهد که:

اگر شما اصحاب خمیازه‌اید

و با پستی

همکاسه

ما به شهامت ُشهره‌ایم

و با خطر

همسفره

و باکمان نیست از ُکشته شدن

«که در ُکشتن و ُکشته شدن پیروزیم.»

#رضا_اسماعیلی

 

***

 

«سرها اگر بر دار می‌جوشد

در سینه خون یار می‌جوشد

ماییم و خیل حاج قاسم‌ها

از خاک ما سردار می‌جوشد»

 

#راضیه_تجار

 

***

 

ای تیغ! سرسنگین مشو با ما سبکسرها

دست از دل ما برمدارید آی خنجرها!

رودیم و أشهد گفتن ما بر لب دریاست

ننگ است ما را مرگ در مرداب بسترها

پیشانی ما خط به خط، خط مقدم بود

ما را سری دادند سرگردان سنگرها

آهسته در گوشم کسی گفت: اسم شب «صبح» است!

ناگاه روشن شد دو عالم از منورها

مشت اسیران زمین را باز خواهد کرد

سنگی که می‌افتد به دنبال کبوترها

خواب غریبی دیده‌ام، خواب ستاره… ماه

خوابی برایم دیده‌اید آیا برادرها؟!

 

#محمدمهدی_سیار

 

 

***

 

 

” سردار عشق ”

چگونه می شود
سردار دلها شدو
قلبها را تسخیر کرد
چگونه می شود
یک مالک اشتر
مردمی شد و سرافراز و
جهان عشق را
در نوردید
چگونه می شود
نماد یک ملت شد
باید قلبها را
از مهر مملو کرد
باید تکثر عشق را
قدم به قدم
خانه به خانه
کوچه به کوچه
خیابان به خیابان
شهر به شهر
درنوردید
این منم سردار عشق
سرباز مردم شهید پرور
که مهر خورشید را
در سرزمینم
پاشیدم
این منم……..

#محمد_ابراهیم_ادیب_فر ” بچی ”

 

***

 

«اشکی در سوگ سردار سلیمانی»

کیست بر علقمه در آینه گردانی‌ها
کیست این تیغ به کف، گرم گل افشانی‌ها

“بوی پیراهن خونین کسی می‌آید
این خبررابرسانید به کنعانی‌ها”

غرق خون سلسله دار به دوشان، دارد
عشق، بسیار ازین سلسله جنبانی‌ها

لاله عباسی از آن حنجره‌ها می شکفد
بنگر باغ گل سرخ به پیشانی‌ها

هله‌ای “اهل حرم!میرو علمدار” کجاست؟
پاسخی نیست به جزسربه گریبانی‌ها

برسانید به سیدحسن این مرثیه را
نامه‌ای سوخته از غربت لبنانی‌ها

شعر در بحر رجز نذر شهیدستان باد
نیست شایسته‌اش این سوز نیستانی‌ها

با همه کفر مجسم به جهان خواهد بود
نام تو رونق بازارمسلمانی‌ها

حرز «یامهدی موعود» به سربندش بود
باطل السحر به هرفتنه سفیانی‌ها

اوست بیت الغزل هر چه شهادت نامه ست
مثل خورشید به منظومه عرفانی‌ها

علم پیرخمین است که بر دوش شماست
که در این قافله جمعند جمارانی‌ها

رستخیز ست به خونخواهی او می‌شنوی؟
بی شمارند در این قوم سلیمانی‌ها

حاج قاسم! همه خونخواه توایم، این باشد
قسم حضرت عباسی ایرانی‌ها

#محمدحسین_انصاری_نژاد

 

***

 

گل سرخی ز گلزار جهان رفت
پرستویی به اوج کهکشان رفت

پرستویی که با بشکسته بالی
چه خونین بال و پر از آشیان رفت

ز گلزار شهادت عاشقانه
به بانگ ارجعی دامن کشان رفت

شهادت آرزوی قلبی اش بود
مسیح آسا به سوی آسمان رفت

شهیدان انتظارش می کشیدند
سبکبال از میان همرهان رفت

امیر کاروان عشق و ایثار
سلیمانی امیر کارولن رفت

سپاه قدس جان تازه گیرد
اگر آن جان جانان از میان رفت

دلاور مرد نستوه مقاوم
به میدان شهادت قهرمان رفت

جهان تاریک شد زین داغ جانسوز
ز بس از سینه ها آه وفغان رفت

بگیریم انتقام خون او را
اگر چه خسته بادرد گران رفت

 

#عباس_براتی_پور

 

***

 

بوی گل نسترن داشت زخمی که بر پیکرت بود
زخمی که از هرم آتش بر روی بال وپرت بود

پروانه آسا پریدی تا انتها بی نهایت
صدها نگه رو به بالا بر پیکر بی سرت بود

آسوده دل جا گرفتی برشانه ی عاشقانت
تاجی ز گلهای تکبیر بر روی دوش و برت بود

می رفتی و می گذشتی خلقی روان در کنارت
لبخند شورآفرینی درگریه ی مادرت بود

نیلوفرانه گرفتی تا رد پایی ز معبود
سرسبزی قامت او بر ساق نیلوفرت بود

چندین کبوتر پریدند تا اوج آبی همانروز
تنها نبودی درین راه صد گاروان یاورت بود

داری به یاد آن شبی که درپای سجاده بودی
خواندی برایم همانجا شعری که در دفترت بود؟

خواندی که باید زمانی تا آسمان پر بگیری
این گفته از عهد طفلی همواره در باورت بود

هرجند دور از زمینی بانورحق هم نشینی
میرفتی و می سرودی این واژه ی آخرت بود

#هوروش_نوابی

 

***

 

مقتدایی چون علی، فاتح خیبر داریم
ما محال است که دست از سرتان برداریم

می تپد قلب زمین با سم مرکب هامان
ما هزاران یل چون مالک اشتر داریم

داغ روی دلمان هست به قدر زینب
داغ هفتاد و دو تن لاله ی پرپر داریم

شهد شیرین شهادت، همه ی عشق ماست
ما به این عشق پر از حادثه باور داریم

گوشمان با عطشی، بانگ ولی می خواهد
در خروش رگمان خون اباذر داریم

چشم اگر باز کنید این همه عمار اینجاست
جان سلمان و دل میثم تمار اینجاست

دل اگر همسفرش زینب کبری باشد
جانمازش وسط مسجدالاقصی باشد

در وطن جوشش دریا و خروش نیل است
آخر قصه ی ما مرگ بر اسرائیل است

اذن میدان بدهد رهبر ما می آییم
هر بلائی که بیاید سر ما، می آییم

#محمدتقی_عزیزیان

 

***

 

– اینجا دلیرستان ایران است –

اینجا تجلی گاه ایثار است

اینجا نمایشگاه جانبازی است

اینجا کلاس درس تاریخ است

دانش سرای عشق و خودسازی است

*

اینجا گلستان وطن خواهی

اینجا بهارستان ایمان است

باغی پر از گل های سرخ عشق

گنجینه ی یاد شهیدان است

*

«رستم» کنار حاج همت ها

آیینه داری می کند اینجا

«تختی» برای عزت میهن

غیرت نگاری می کند اینجا

*

اینجا گلستانی پر از لاله

اینجا بهشتی از شقایق هاست

بر سینه ی تاریخ بنویسید:

این سمت دنیا، شهر عاشق هاست

*

اینجا دلیرستان ایران است

میعادگاه راست قامت هاست

خون یادمان هشت فصل عشق

بنیاد احیای کرامت هاست

*

اینجا دیار حاج قاسم هاست

اینجا کُنام شرزه شیران است

رنگین کمانی را که می بینی

سبز و سپید و سرخ، ایران است

*

ایران من، ای بیشه ی شیران!

تو پاسدار مرز ایمانی

جان می بری از فتنه دیوان

چون کوه، پابرجا، تو می مانی

*

ایران من! ای روح آزادی

تو پایتخت عزّتی، آری

پاینده باش و سربلند و سبز

ای قلب دنیا، مهد بیداری

 

#رضا_اسماعیلی

 

***

 

ماه این برکه به دریا شدنش می ارزد
رقص مجنون به تماشا شدنش می ارزد

گرگ ها در دل گودال، عزیزش کردند
یوسف این بار به پیدا شدنش می ارزد

تک سوار علی و همهمه ی سفیانی
این نبردی است که تنها شدنش می ارزد

سر جدا، دست جدا، غرق به خون افتاده
کوه رفت و کمرم، تا شدنش می ارزد

آستین عربی، دست پلید دشمن
خدعه ی جهل، به رسوا شدنش می ارزد

روضه ی قاسم ما را بنویسید این بار
هر که قاسم شده، اربا شدنش می ارزد

می رسد فاطمه از دور به استقبالش
در دل مادرمان، جا شدنش می ارزد

آفتابی که تمامی زمین را تابید
در حریم حرم آقا شدنش می ارزد

زینب آمد به میان، رسم صبوری برگشت
تاب غم داشتن و طاقت دوری برگشت

#محمدتقی_عزیزیان

 

***