این شاعر در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به غلو به‌عنوان یکی از آسیب‌های متوجه شعرهای آیینی شاعران امروز اظهار کرد: امام حسین (ع) انسانی‌ است که از نظر جسم و فیزیک شبیه ماست (البته از همین منظر هم شکوهمندی‌های ظاهری ایشان و آن همه جمال و جلال با هیچ انسانی قابل مقایسه نیست)، اما این نطفه پاک و نورانی شبیه هیچ‌کدام از انسان‌های روی زمین نیست و هیچ‌کس تا کنون به اخلاق، رفتار و منش امام حسین (ع) نرسیده‌ است. اما شاعر نباید فراموش کند که امام حسین (ع)، این خلیفه بر حق خدا و خداگونگی محض خدا، خدا نیست.

اسفندقه با بیان این‌که شعر فارسی شعر خرد است گفت: شعر فارسی در این مقوله به پیام فکر می‌کند. پیام امام (ع) پاک زیستن و آزاد زیستن و کمال آزادی و بندگی است. غلو در شعر امروز قابل قبول نیست مگر این که سراینده آن هوشیار نباشد و در شرایط مستانگی روح قرار گرفته باشد.

او افزود: کسی که اصرار دارد امام حسین(ع) را تا مرتبه خدایی بالا ببرد اگر در این راه مست و عاشق و دیوانه شده‌ است بر او عیبی نمی‌توان گرفت اما اگر در شرایط هوشیارانه‌ای قرار دارد  و به خیمه امام حسین (ع) می‌آید و اصرار دارد که بگوید امام حسین(ع) خداست، ماجرا چیز دیگری است.

مرتضی امیری اسفندقه در حالی که شعر امام حسین(ع) را شعر ستیز با ظلم، بی‌عدالتی، دروغ و تقلب دانست گفت: در شعر فارسی اگر بخواهیم دقت کنیم از همان نخستین نغمه‌ها، هیچ دوره‌ای نبوده که شعر فارسی از پیام امام حسین(ع) خالی باشد. هیچ دوره‌ای نیست که شعر فارسی به جنگ ریا، نیرنگ و شر نرفته باشد و همان‌جاست که شعر آیینی سروده شده است.

این شاعر آیینی در پایان با بیان این که تمام دلم را زیر پای ستایشگران کربلا و آن واقعه عظیم با آن حنجره‌های ناب و نورانی که گرمای محرم را به رخ می‌کشند می‌اندازم، گفت: ماه عزیز محرم از منظر نشئه و نشاط‌های روحانی ماهی است همچون اعیاد ملی و مذهبی و ماه تجدید دیدار و بیعت با عشق واقعی‌ است که ما را از خاک می‌کند و به افلاک می‌رساند. محرم‌ بهشتی‌ترین ماه است.