نفس نسترن

“نفس نسترن”

مختصری از اشعار داخل کتاب:

دردا که تاب در دل و نیرو به تن نماند

شور شراب در رگ تاک کهن نماند

نقشی ز بال صاعقه در ذهن ما نشاند

مرغ جنون، که در سفر سوختن نماند

یاس از هراس سرد زمستان کبود گشت

عطر بهار، در نفس نسترن نماند

تلخ اوفتاد قصه شیرین که قرنهاست

آواز تیشه، زمزمه کوهکن نماند

در شهربند حادثه مردان مرد را

جز اشک و آه حاصل مردم شدن نماند

خار ستم گلوی شباهنگ را درید

در گوش باغ، غیر نفیر زغن نماند

داغ هزار سلسله در جام لاله ریخت

روح هزار قافله گل، در چمن نماند