یادداشت راضیه تجار دبیر انجمن قلم ایران، در پی درگذشت محسن سلیمانی

راضیه تجار دبیر انجمن قلم ایران، در پی درگذشت محسن سلیمانی در یادداشتی نوشت:

باور نمی کند، دل من مرگ خویش را
نه، نه من این یقین را باور نمی کنم

مرگ حق است ولی مرگ از این دست آدمی را به آه و حسرت وا می‌دارد.
محسن سلیمانی را در سالهای دور، سالهای خیلی دور، در آن ایامی که هنوز بعضی از مدعیان ادبیات که به راحتی تیغ به رو می‌کشند و حرمت نگه نمی‌دارندو کوچک بودند، دیدم و شناختم.
اما هر چه فکر می‌کنم در طول همه ی این سالها هر وقت او را دیدم جز یک لبخند مهربان و رفتاری مـؤدبانه، چیز دیگری از خود در خاطرم به جا نگذاشته است.
او عاشق ادبیات بود و بیش از آنکه خالق داستان باشد، به گرد وجود آن می‌گشت و به تشنگان آب می‌رساند.
ترجمه ی آثاری در زمینه‌ی داستان و چگونگی خلق آن و هرآنچه مربوط به این وادی می‌شد و شناساندن غالب و جان و کلام داستان از این سو به آن سو از کارهای اولویتدار او بود.
در یک کلام محسن سلیمانی “سقای ادبیات” بود.
وقتی خبر درگذشت او را شنیدم “وای” گفتم و از او جز لبخند به یادم نیامد و ادب.
در طول سال‌ها او نه تیغ کشید نه بی احترامی کرد، او فقط سقایی کرد.
خدایش بیامرزد.