یادداشت محدثی خراسانی برای «مجید نظافت»شاعری از زمین درد و آسمان عشق

هشتاد و هفتمین عصرانه ادبی فارس اختصاص به «مجید نظافت یزدی» دارد، مصطفی محدثی خراسانی نیز در این باره یادداشتی نوشت.
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، هشتاد و هفتمین عصرانه ادبی فارس اختصاص به «مجید نظافت یزدی» دارد که روز یکشنبه ۲۸ آذرماه جاری ساعت ۱۵ در خبرگزاری فارس برگزار می‌شود.
مصطفی محدثی خراسانی از شاعران کشورمان در یادداشتی پیرامون این شاعر آورده است؛ اکنون سابقه ارادت من به شاعر جان آگاه، مجید نظافت به اواسط دهه چهارم خویش رسیده است، شاعری دردمند و صاحب سبک، هم در شعر و هم در شخصیت شاعرانه‌اش.
ما حدود سال‌های ۶۳ که نوجوان‌های عرصه ادبیات خراسان و مشهد بودیم، پنج شش نفری می‌شدیم که در فرصت فراهم آمده در کنگره شعر ارشاد که در دانشکده ادبیات مشهد برگزار می‌شد همدیگر را پیدا کردیم. یعنی، من، مجید نظافت، سیدعبدالله حسینی، زنده یاد احمد زارعی، مهدی فراهانی منفرد، هادی منوری و…. آن‌جا همدیگر را پیدا کردیم.
آنجا متوجه شدیم که آقای محمد جواد غفورزاده «شفق» که در اداره فرهنگی ارشاد مسوولیت داشتند در محل آرامگاه نادر شاه در چهارراه شهدا جلسه هفتگی شعر دارند، باهم قرار گذاشتیم و از هفته بعد در جلسات شرکت کردیم، پیش کسوتان آن جلسه حضور ما جوانان را گرامی داشتند و تشویق و میدان دهی آنها موجبات اعتماد به نفس ما را فراهم آورد، سید عبدالله که دانشجوی دانشگاه رضوی بود و با دفتر تبلیغات اسلامی خراسان مرتبط، خیلی سریع به فکر جلسه مستقلی افتاد و چند ماه بعد جلسه شاعران جوان برآمده از شور و شعور انقلاب را در کوچه سراب محل دفتر تبلیغات شکل داد و بعد از چند جلسه به سازمان تبلیغات کوچیدیم و جلسه شعر حوزه هنری خراسان درسال شصت و چهار شکل گرفت.
مجید نظافت به اصطلاح مشهدی‌ها «خوره» کتاب و فیلم بود. رمانی نبود که نخوانده باشد و فیلم ارجمند و هنریی چه خارجی و چه داخلی نبود که ندیده باشد. مطالعات به او کمک کرده بودکه بینشی، تحلیلی اجتماعی و نگاهی متفکرانه‌ به شعر داشته باشد.
دوستی ما وقتی عمیق‌تر شد که در جلسات خانگی با حاج محمود اکبرزاده،مجید نظافت، عباس ساعی، محمدحسین جعفریان، هادی منوری و بهزاد پورحاجیان ، زنده یاد احمد زارعی، مرتضی امیری اسفندقه، مصطفی علیپور، محمود اکرامی‌ ، محمدکاظم کاظمی و سید محسن مصطفی زاده، مقوله سیر مطالعاتی و همچنین نقد شعر را به صورت مستمر طی سالیان زیادی پیگیری کردیم و همچنین در طی این سال‌ها شب شعرها و کنگره‌های مختلفی را نیز به اتفاق هم شرکت کردیم که بسیاری چیزهااز این سفرها آموختیم و بخش عمده‌ای از هویت و هستی امروزمان در همان سال‌ها شکل گرفت.
مجید نظافت از اولین شاعرانی بود که مجموعه مستقل شعر دفاع مقدس او توسط دفتر ادبیات پایداری حوزه هنری کشور منتشر شد شاعری است که پیش از ما به حوزه‌های آوانگارد و امروزی وارد شده است و صراحت لحن از ویژگی‌های بارز اوست و همین ویژگی موجب شده است که خیلی از موقعیت‌ها را نپذیرد یا نپذیرندش،او هیچگاه به رسم کلیشه زمانه گردن ننهاد و همواره برگ تازه ای به همراه داشت و اندیشه ای نو ، متفاوت و البته ریشه دار.
نقل خاطره مشترکی که حدود سی سال پیش با نظافت دارم در پایان این سطور خالی از لطف نیست؛ سال شصت و شش یا هفت بود، مقام معظم رهبری آن موقع رییس جمهور بودند و در یکی از سفرهای نوروزی مشهد ایشان، حدود پانزده شاعر مشهدی از پیش کسوتان و جوانان به سرپرستی سید عبدالله حسینی در دارالزهد آستان قدس جلسه شعری در حضور ایشان تشکیل شد که دو ساعتی طول کشید ، همه دوستان شعرخواندند و ایشان هم به فراخور با همان نگاه حرفه ای انجمن دیده و افق ارزشی به نقد شعر دوستان می پرداختند.
مجید نظافت شعری سپید خواند که شعری معترض بود و به شدت ضد اشرافیت و مرفهین بی درد و دفاع از محرومان و مستضعفان و مقایسه ای بود بین پایین و بالای شهر و خواهان اجرای قاطع عدالت ، بعد از نظافت نوبت من شد و تشویق شدم با توجه به فضای شعر نظافت این غزل را که تازه سروده بودم بخوانم:
بیا به آینه ، قرآن ، به آب برگردیم
بیا به اسب، حماسه، رکاب برگردیم
بیا دوباره مروری کنیم خاطره را
به روزهای خوش التهاب بر‏گردیم
کنون که موعظه در کاخ‌‌ها نمی‌‏گیرد
بیا به سرب، به سرب مذاب برگردیم
به دست‌های پر از پینه، سفره‌‏های تهی
به حرف اوّل این انقلاب برگردیم
اگر چه طی شده وقت سفر، ولی ای دل
بیا به آینه، قرآن، به آب برگردیم
ایشان رو به نظافت و من کردند و گفتند: «دغدغه‌های ارزشمندی در شعر شما دو نفر هست و باید شاعر در مقابل این مشکلات موضع داشته باشد، اما این راهی که شما برای حل مشکلات در این شعرها نشان می دهید به آنارشیسم ختم می شود»، گمانم منظورشان پاره هایی تند از شعر نظافت و این بیت غزل من بود:
کنون که موعظه در کاخ‌‌ها نمی‌گیرد
بیا به سرب، به سرب مذاب برگردیم