ظهور جریان های خزنده ادبی در سال ۹۴

ادبیات داستانی در سال ۹۴ علی رغم  سکون و رخوتی که چندین سال است گرفتارش شده در خفا و به شکلی نامحسوس شاهد رویداد های غریبی از جمله داستان غم انگیز نفوذ بود.

با یک نظر اجمالی به وضعیت ادبیات داستانی در سال ۹۴ به راحتی می توان دریافت که حرکت های خزنده و قابل تعمقی در این سال خاص شکل گرفته است که بی شک سال های آتی را در این حوزه تحت تاثیر قرار می دهد آنچنان که براحتی نمی توان موقعیت ادبیات داستانی را در سال ۹۵ به طور مثال محک زد.بی شک بی تدبیری متولیان امور فرهنگی   و  مسئولین نهاد های فرهنگی دولتی و غیر دولتی باعث شده تا جایگاه ادبیات داستانی ناب و اصیل در سال های گذشته رو به حضیض برود. آنچنان که فرصت مناسب در اختیار جریان هایی بیفتد که برآن هستند تا تمدن ، فرهنگ و ادبیات ناب و اصیل ایرانی را ریشه کن کنند. خلق آثار بسیاری داستان های صرفا اروتیک، مستهجن نویسی، پرداختن به عشق های ناشایست و چندش آور محارم با یکدیگر، تلاش برای برهم زدن شالوده و اساس خانواده ها، ترویج همجنس گرایی …نمونه ایی از جریان خزنده ای بود که درسال ۹۴ شکل گرفت. اگر چه تمامی آثاری از این دست توسط اداره کتاب متوقف شده اند اما بیم آن می رود که در یک دوره خاص تاریخی و در شرایطی کاملا بحرانی همین آثاری که ظاهرا مجوز نگرفته اند و چه بسیا بسیاری هنوز معلق مانده اند به ناگاه وارد بازار کتاب بشوند.خلق داستانهای بسیاری در تائید اهداف و برنامه های منافقین و سایر گروهک های چپ،تجزیه طلبی، سیاه نمایی در باره وضعیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشور، تخریب ارزش های دفاع مقدس،….تمامی گواه بر ای مدعاست که یک جریان حساب شده خزنده در سال ۹۴ در حوزه ادبیات داستانی شکل گرفته است.متاسفانه با تغییر و تحولاتی که در اداره کتاب بخش ممیزی در اسفند ماه شکل گرفت مشخص نیست تکلیف آثاری از این دست که بسیار زیاد تولید می شوند در سال آتی چیست؟آیا سال ۹۵ اینگونه آثار تالیفی قرار است مجوز بگیرند؟

جدای از این مسئله در سال ۹۴ بسیاری از سرمداران جریان های خاص ادبی خود را به بخش دولتی تحمیل کردند و سعی کردند تا مسیر جریان های شکل گرفته در حوزه ادبیات را تغییر بدهند آنچنان که یکی از  نویسندگان جناح های خزنده که سال ها در نقد نهاد های دولتی قلم فرسایی می کرد ، این روزها میدان دار حرکت های دولتی شده  و جدای بهره مند شدن در امکانات دولتی سعی در تخریب و نابودی برنامه های دستگاه ها و نهاد های دولتی شده است. وی در مصاحبه های خود به صراحت در خصوص جشنواره های دولتی صحبت کرده و خبر از ایجاد تحولات بنیادین منطبق با برنامه های شبهه روشنفکری داده است. در این میان برخی مراکز ادبی غیردولتی نیز که تحت حمایت مراکزی چون خات…. و او…. هستند با دعوت از این افراد در اسکلت بندی سازمان خود عملا شرایطی را محیا کردن که جریان های خاص معترض هم منابع مالی کلان دولت را تصاحب کنند و هم برآن باشند تا تمامی دست آوردهای ادبیات ناب و ارزشمند منطبق با هنجارها و باورهای ملی و دینی را تخریب کنند.در این راستا ، هیچ سازمان و نهادی در ایران وجود ندارد که  عملکرد ساز مان ها  و نهاد ها و مراکز ادبی تحت حمایت دولت را ارزیابی و رصد کند و در تقابل با برخی جریان های خزنده مذکور وارد عمل بشود.

کامران پارسی نژاد