دیوان یاور همدانی – زنده یاد احمد نیک طلب

“دیوان یاور همدانی”

چو گل آید به گلشن در بهاران

چو گردد لاله زاران ، ژاله باران

زِ یاری یاد کن یارا ، زِ یاور

که یاد ما خوشا درجمع یاران

نود وچهارمین عنوان از سلسله کتابهای پیشکسوتان ادبیات معاصر که از سوی انتشارات انجمن قلم ایرانیان امروز در سال جاری به دست چاپ سپرده شده است “دیوان یاور همدانی” نام دارد.
این کتاب مجموعه اشعار زنده یاد استاد احمد نیک طلب متخلص به یاور همدانی است.وی در دوم اردیبهشت ماه سال ۱۳۱۳ در محله چمن امام زاده یحیی دیده به جهان گشود ودر ۱۳ اسفند ۱۳۹۸ در تهران بدرود حیات گفت ودر قطعه هنرمندان بهشت زهرا س آرام گرفت.
دیوان یاور همدانی ،با مقدمه شیوای شاد روان استاد محمود شاهرخی به زیور طبع آراسته شده است؛شامل سروده های این شاعر توانا در سالهای (۱۳۳۳تا ۱۳۹۷) ، وبالغ بر ۶۷۱ صفحه است.
مجموعه کامل شعرهای استاد یاور همدانی در موضوعات ومضمون های عاطفی، اجتماعی ،عرفانی وانسانی و….در قالب های گوناگون غزل ، قصیده، چهارپاره، مثنوی، ترکیب بند رباعی ،دوبیتی وبومی سروده هابه لهجه ی شیرین همدانی است .
در پایان دو غزل از این کتاب را می خوانیم:

آفتاب امید

آفتابیم و امیدیم هنوز
اختر صبح سپیدیم هنوز

عشق را با همه بی خویشتنی
زین جنونزار نویدیم هنوز

هرچه که وعده ی وصل تو به هجر
ما شنیدیم وندیدیم هنوز

طایر گلشن قدسیم وعبث
دلخوش از وعد و وعیدیم هنوز

سرقدم ساخته در راه طلب
وین شگفتا نرسیدیم هنوز

صبر را جامه به تن چاک زدیم
قدمی ره نبریدیم هنوز

صبح شادی، شب غم را یاور
آفتابیم و امیدیم هنوز

□□□□
خون شفق

به لطف و مهر تو ای مَه کنون که پابندم
بیا و دست ز دامن مدار یک چندم

شکست ناله ی من در گلو چو مرغ چمن
بیا تو ای گل بی خار ، خوار مپسندم

اگر ز هجر تو عمرم به سر رسید بیا
که من هنوز به وصل تو آرزومندم

یک امشب ای مَه دیر آشنا ، بتاب که من
ز هر چه هست به غیر از تو دیده بر بندم

قسم به خون شفق سر نپیچم از پیمان
به صبح روی تو سوگند و سخت سوگندم

به پای کس ز ره بندگی نسایم سر
که من به کشور آزادگی خداوندم

چو شعله سرکشی آموختم به مجمر عشق
به رقص زآتش شوق تو همچو اسپندم

به مردمی که گَرَم بگسلند بنداز بند
مباد بگسلد از عشقِ خلق پیوندم

مراست جا همه یاور به دامن البرز
اگرچه اشک فتاده ز چشم الوندم