رئیس اسبق نمایشگاه کتاب تهران: غلبه فضای سیاسی در «انتقال نمایشگاه کتاب به شهر آفتاب» مشهود بود.

رئیس اسبق نمایشگاه کتاب در مقایسه واکنش‌ها به دو بار جابجایی مکانی این نمایشگاه -یک بار از محل دائمی به مصلی و بار دوم از مصلی به شهر آفتاب- «غلبه فضای سیاسی بر این انتقال» را مشهود می‌داند.
به گزارش خبرنگار مهر، محسن پرویز معاون اسبق امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که از دوره بیستم برگزاری نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران به مدت چهار دوره (۱۳۸۶ تا ۱۳۸۹)، رئیس این نمایشگاه بود و در دوران تصدی او در این مسئولیت، نمایشگاه کتاب تهران از محل دائمی نمایشگاه‌های بین‌المللی به مصلای امام خمینی (ره) منتقل شد، به تازگی در اظهار نظری آنچه را حجم تبلیغات مخالف با دو بار جابجایی مکانی این نمایشگاه – یک بار از سئول به مصلی و یک بار از مصلی به شهر آفتاب – خوانده، با هم مقایسه کرده است.
پرویز که با ماهنامه «آزما» گفتگو کرده است، با بیان اینکه «حجم تبلیغات و شیوه واکنش رسانه‌های ما بیشتر با نگاه سیاسی تعیین می‌شود تا نگاه عمقی به یک موضوع ویژه» در این باره می‌گوید: مثالی که می‌تواند مصداق این حرف من باشد و امسال هم خیلی آن را دنبال کردم که بتوانم مقایسه درستی انجام بدهم، موضوع نمایشگاه کتاب است. ما دو بار جابجایی نمایشگاه داشتیم؛ یک جابجایی از مکان سابق در نمایشگاه به مصلی و یک جابجایی از مصلی به شهر آفتاب. وقتی حجم تبلیغات مخالفی را که صورت گرفت، با هم مقایسه کنید، کاملاً غلبه فضای سیاسی بر ماجرا را احساس می‌کنید.
رئیس اسبق نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران ادامه می‌دهد: با توجه به اینکه از نمایشگاه سیزدهم (۱۳۷۹) معلوم شده بود که مکان سابق نمایشگاه ایمنی و گنجایش کافی برای آن حجم از مراجعه‌کنندگان را ندارد و همه این را می‌دانستند و حتی در بیانیه پایانی هم ذکر شده بود و قرار شد مکان تغییر کند، نمایشگاه داشت به یک جایی می‌آمد که حداقل، فضای موجود شبستان مصلی معادل فضاهای ایمن مکان سابق بود و در مرکز شهر هم بود، رفت و آمد راحت‌تر بود. بار ترافیکی کم‌تری در آن زمان داشت و هزار مسئله‌ دیگر. ولی حجم تبلیغات مثبت و منفی را نگاه کنید و مقایسه کنید با حجم تبلیغاتی که چه مثبت چه منفی برای شهر آفتاب صورت گرفت؛ مکانی که در حاشیه شهر بود و رفت و آمد سخت‌تر بود.
معاون اسبق امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌افزاید: در نمایشگاه امسال در اثر بارندگی شدید آب داخل غرفه‌ها شد و حجم بالایی کتاب خسارت دید. عین همین اتفاق در نمایشگاه بیستم رخ داد یعنی یک بارندگی سیل‌آسا اتفاق افتاد در حدی که بخشی از اتوبان تهران – کرج بسته شد و آب به داخل چند غرفه نفوذ کرد. حجم کتابی که امسال خسارت دید، چندین برابر آن زمان بود. آن زمان خسارت چند میلیون بود، امسال چند ده میلیون بیشتر بود و اصلاً قابل مقایسه نبود. اما شما انعکاس و تیترهای آن ماجرا را نگاه کنید، انعکاس این یکی را هم ببینید.
پرویز با تاکید بر اینکه «تبلیغات رسانه‌ای ما تحت تأثیر مسایل سیاسی است» معتقد است: این مسئله را مسئولان مربوطه هم به خوبی می‌دانند؛ یعنی وقتی عزم سیاسی بر این باشد که برخی مشکلات دیده نشود، طبیعتاً رسانه‌هایمان هم نمی‌بینند و هجمه مطبوعاتی برای نشان دادن اتفاقی که افتاده، به وجود نمی‌آید. در جهت عکس این ماجرا وقتی قرار است مسئله‌ای دیده شود، یک مسئله کوچک هم باعث می‌شود که هجمه فراوان نسبت به این موضوع صورت گیرد، مسئولان هم این را می‌دانند و طبیعتاً هزینه‌کردشان در موارد مختلف منطبق بر این قضیه است.
به گفته وی «درواقع الگوریتم مدیریتی ما تا زمانی که نظارت‌های برون سازمانی در سازمان‌های دولتی و نهادهای غیردولتی شکل واقعی درست نسبت به حجم خطا پیدا نکند، این‌طور است که ما تحرک کافی برای حل مشکلات و تدبیر مشکلات نمی‌بینیم. تصور من این است که باید برای حل این مشکلات تدبیر شود و تدبیر کردن برای حل این مشکلات لازمه‌اش این است که شجاعت مدیریتی به خرج داده شود و مدیران هجمه‌ها را به جان بخرند و کاری را که ملهم از نظرات کارشناسی و درست می‌تواند باشد، اجرا کنند.
معاون اسبق امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در بخش پایانی این قسمت از گفتگوی مطبوعاتی خود، یادآور می‌شود: ضمناً توجه داشته باشید که در هر تغییر و تحول مثبت عده‌ای هم هستند که به منافعشان لطمه می‌خورد و این‌ها بدون آنکه بگویند سر و صدایشان در جهت حفظ منافع خودشان است، شروع می‌کنند به طور غیرمستقیم جنجال‌سازی و اصل کار را زیر سؤال بردن و این‌ها را هم باید دید.