محسن پرویز: حرفه اصلی نویسندگان در کشورمان، نویسندگی نیست.

محسن پرویز نویسنده و منتقد ادبی معتقد است که شرایط اقتصاد نشر کشورمان اجازه نمی‌دهد نویسندگان، حرفه اصلی‌شان نویسندگی باشد.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی حوزه هنری محسن پرویز نویسنده و منتقد ادبی با بیان این که امرار معاش اهالی ادبیات از راه نگارش و انتشار آثارشان در بین اشخاص مختلف، متفاوت است، اظهار کرد: ممکن است برخی از اهالی ادبیات، حجم فعالیتی که انجام می‌دهند، در حد و اندازه‌ای باشد که هزینه‌های زندگیشان را تامین کند و بتوانند از راه نوشتن و شعر گفتن اموراتشان را بگذراند.
وی ادامه داد: امرار معاش نویسندگان از راه تولید اثر، به لحاظ تئوری امکان پذیر است و در مقاطعی از زمان که شاهد رونق کتاب بودیم، می شد این موضوع را تصور کرد و برخی هم مدعی هستند که شغل دیگری به غیر از نویسندگی ندارند. اما به لحاظ عملی و آنچه که در جامعه اتفاق می‌افتد، نمونه واقعی برای این موضوع سراغ ندارم. گذشتگان و کسانی که نویسندگان قابلی هم بودند، عموما یا کارمند دولت بودند و یا در دوران بازنشستگی و در شرایطی که مختصری در آمد برای امرار معاش داشتند به طور جدی‌تر به موضوع ادبیات پرداخته‌اند.
پرویز با تاکید بر این که شرایط اقتصاد نشر کشورمان اجازه نمی‌دهد نویسندگان، حرفه اصلی شان نویسندگی باشد، عنوان کرد: نویسندگان حرفه‌ای به معنای متبحر در امر نوشتن کم نداریم، اما نویسندگان حرفه‌ای که شغل اصلیشان نویسندگی و شاعری باشد، تقریبا می‌توانم بگوییم که وجود ندارند و چنین جریانی خیلی دور از ذهن است.
این نویسنده کشور خاطرنشان کرد: البته درآمدهایی برای نویسنده و شاعر وجود دارد که مستقیما مربوط به نویسندگی و شعر نیست، اما محصول نویسندگی و شاعری است. مانند این که شاعری برای مجلسی دعوت می شود و در آنجا شعر خوانی می‌کند و هدیه ای دریافت می‌کند. اما در مجموع باید گفت گاهی شغل دوم و حتی شغل سوم افراد با استعداد و شعرای خوب کشورمان، نویسندگی و سرایش شعر است.
وی نویسندگی و به ویژه نوشتن رمان را، شغلی تمام وقت دانست و افزود: نمی شود صبح تا بعد از ظهر ذهن انسان درگیر باشد و وظایف شغلی را به درستی انجام دهد و در اوقات فراغت اندک زمان باقی مانده را اثر در خوری در حوزه ادبیات بیافریند. ذهن نویسنده باید به طور تمام وقت درگیر سوژه ها، داستان ها و قهرمانانش باشد تا بتواند اثری قابل توجه را خلق کند.
وی همچنین گفت: نویسندگان و شاعران الزاما هم نباید فقط مرتبط با حوزه ادبیات فعالیت کنند؛ حضور در صحنه‌های مختلف تجربیاتی ایجاد می‌کند که این تجربیات می‌تواند سرمنشاء تولید اثر باشد. کسانی که در حوزه های دیگر فعالیت می‌کنند در کنار این که مشکل زمانی و تنظیم وقت برایشان ایجاد می‌شود، اما در کنار آن می‌توانند صحنه‌ها و موقعیت‌های متفاوتی را تجربه کنند و به همین دلیل ممکن است سوژه یابی برایشان راحت تر باشد.