کوچه خاطرات

“کوچه خاطرات”

در بخشی از این کتاب آمده است:

«نه من و نه حتی ابوالفضل، نمی‌توانستیم مثل او سوت بزنیم. مال ما بیشتر «فوت» بود، تا «سوت». هرگز جرئت گفتن این حرف را که «وقتی بزرگ شدم دوست دارم شکل اکبر سوتی باشم»، نداشتم. چون مامان اصلاً نمی‌دانست که من هر روز کارهای او را از پشت شیشه زیر نظر می‌گیرم. صدای مامان که به دنبال ما آمده بود، مرا به خود آورد: ـ عباس! چی کار می‌کنی؟»